My Spotify Greek Lists

Modern Greek Mix




Greek Lounge

Summer/Kalokairi Greek Mix

 


Modern Greek Divas - Emotional Playlist

Greek Laiko



Greek Party Nation



Greek 90's



AstaDiala or A Greek Breakup



Greek One-Hit Wonders




Despina Vandi Mix

Γίνε μετανάστης κι εσύ, μπορείς; Μέρος Δεύτερον

   

   Διαβάζεις άρθρα που μιλούν για το μέλλον της Ελλάδας και παράλληλα διαβάζεις και αναρτήσεις σε blogs από Έλληνες μετανάστες που βρίσκονται για ένα καλύτερο αύριο στο εξωτερικό. Αρχίζεις και αναρωτιέσαι, μπαίνεις σε διλήμματα και τελικά προσπαθείς να απαντήσεις στην εξής ερώτηση: Tι πρέπει να κάνει ένας νέος που βρίσκεται στην Ελλάδα;

    Θα μπορούσα και εγώ να μη κάθομαι να γράφω αυτή τη στιγμή (τι νόημα θα έχει άλλη μία ανάρτηση περί του θέματος αυτού θα πουν κάποιοι) ή να πάρω το μέρος αυτών που βρίσκονται στο εξωτερικό, μιας και εγώ είμαι ένα άτομο εξ αυτών. Έχοντας, όμως, συμπληρώσει πάνω από δύο χρόνια σε μία ξένη χώρα δεν μπορώ να πω ότι έχω την απάντηση και ίσως να μην είμαι και ο κατάλληλος για να απαντήσω, μιας και υπάρχουν άλλοι τόσοι σαν και μένα έξω αλλά με παραπάνω χρόνια (άρα και "εμπειρία") που ίσως θα μπορούσαν να δώσουν μια καλύτερη απάντηση πάνω στο θέμα "Εξωτερικό".

       Σε προηγούμενη ανάρτησή μου είχα αναλύσει το πόσο εύκολο είναι τελικά να φύγει κάποιος και να πάει σε μια ξένη για αυτόν χώρα. Καλώς ή κακώς δεν ήταν και δεν είναι εύκολη υπόθεση γιατί πολλοί νομίζουν ότι είναι απλό να βρεις μια δουλειά στο εξωτερικό, ειδικά πηγαίνοντας σε μια πλούσια χώρα. Φυσικά, για κάποιους συμβαίνει και μάλιστα πολύ γρήγορα, αλλά και για κάποιους όχι. Σίγουρα βέβαια, η εύρεση εργασίας είναι πιο εύκολη σε κάποιες χώρες, πόσο μάλλον που είναι και οικονομικά καλύτερες, απ' ότι στη δική μας.

    Σχετικά πρόσφατα είχα διαβάσει μια ανάρτηση ενός παιδιού που ζει στο εξωτερικό εδώ και λίγα χρόνια. Περιγράφει τη δική του "ιστορία του εξωτερικού" (πλέον θα καταντήσει γραφικό  από όλους όσους βρισκόμαστε έξω βέβαια...) έτσι όπως την είδε και τη βλέπει με τα δικά του μάτια. Λίγο πολύ μια ιστορία που έχει κοινά σημεία με αρκετούς που έχουν φύγει σε μια άλλη χώρα. Στο τέλος της ανάρτησης, αναφέρει ότι δε σκοπεύει να γυρίσει στην Ελλάδα και δείχνει την απαισιοδοξία του. Αρχίζουν, λοιπόν, και μου δημιουργούνται πάλι ερωτήματα: Τελικά ποιος θα μείνει πίσω; Και αυτή η χώρα πως θα πάει μπροστά; Και πότε θα γίνει αυτό; Φυσικά η μόνη σίγουρη απάντηση που έχω να δώσω είναι ότι δεν είμαι εγώ αυτός που θα γυρίσω και θα σώσω τη χώρα (Θα το ήθελα πολύ, αλλά...). Εδώ, όμως, μπαίνει ένα άλλο ζήτημα. 

      Προσωπικά δεν είμαι από αυτούς που θα πουν ότι δε θα γυρίσουν ποτέ πίσω στη χώρα τους. Και ναι, όπως αναφέρει ο συγγραφέας της συγκεκριμένης ανάρτησης που διάβασα, υπάρχουν αρκετοί Έλληνες που κλαίγονται και καταριούνται τη χώρα που τους προσφέρει ένα ψωμί, και γυρνώντας πίσω για διακοπές, το παίζουν κάποιοι. Αυτή τη λογική όμως του "Ελληναρά" όπως αναφέρει, δυστυχώς τη βλέπαμε ανέκαθεν. Και να το θέσω αλλιώς. Το ίδιο δε συνέβαινε με κάποιους όταν πηγαίναν για δουλειά σε μεγάλη πόλη, καταριόντουσαν αφεντικά, συγκοινωνίες και πολλά άλλα "κακά" της πόλης, αλλά όταν γύριζαν στο χωριό ήταν οι πρωτευουσιάνοι και καμάρωναν στα καφενεία;  

         Η θέση η δική μου είναι κάπου ενδιάμεσα. Χαίρομαι πολύ για αυτούς που είναι στο εξωτερικό, που δε μεμψιμοιρούν και που εκτιμούν τη χώρα στην οποία βρίσκονται, γιατί τους έδωσε κάτι που δεν τους πρόσφερε η χώρα που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν. Δεν μπορώ όμως να μην εκτιμήσω και αυτούς που μένουν πίσω. Είτε γιατί δε θέλουν να φύγουν από τη χώρα γιατί θεωρούν πως είναι καλύτερο να το παλέψεις έστω και με λιγότερα λεφτά, είτε γιατί δεν έχουν το χρήμα αυτό που χρειάζεται για ένα ξεκίνημα εκτός. 
        Και δω θα καταλήξω πως ο καθένας μας πρέπει να ξέρει ότι το εξωτερικό δεν είναι για όλους. Είναι καθαρά μια επιλογή που θέλει πολύ σκέψη και θέληση. Και στη συνέχεια, υπομονή και επιμονή. Βλέποντας τα αρνητικά και τα θετικά αυτής της επιλογής. Γιατί δίχως αυτά, καταλήγεις στη λογική του "Ελληναρά"... 

Τα ταξίδια μου: Πράγα (Τσεχία)

 

    
       Καιρό είχαμε να γράψουμε για κανένα ταξιδάκι. Αυτή τη φορά ας πάμε λίγο στη μέση της Ευρώπης. Θα γράψω για το πιο πρόσφατο ταξίδι μου στο εξωτερικό, στην Πράγα της Τσεχίας. Για την Πράγα είχα ακούσει πολλά εδώ και χρόνια. Για το πόσο όμορφη είναι και φυσικά για το πόσο φθηνή είναι. Μετά από την επίσκεψή μου στην πόλη μπορώ να πω ότι ισχύουν και τα δύο. Αλλά ας ξεκινήσουμε να την περιγράφουμε λίγο.

     Η Πράγα δεν είναι καμία τεράστια πόλη. Και η αλήθεια είναι πως δεν χρειάζεται και πάρα πολύς χρόνος για να τη γυρίσεις, οπότε συνήθως ένα τριήμερο είναι υπεραρκετό για να την γνωρίσεις και να τη δεις ολοκληρωτικά. Το αεροδρόμιο από το κέντρο της πόλης δεν είναι πολύ μακριά και υπάρχουν συχνά δρομολόγια από και προς αυτό. Μάλιστα κάποιες διαδρομές σε αφήνουν στον κεντρικό σταθμό, οπότε μπορεί κάποιος να πάει και να συνεχίσει το ταξίδι του σε κάποια άλλη περιοχή της χώρας. 

Στην κεντρική πλατεία της πόλης

     

      Από την Πράγα διέρχεται ο ποταμός Μολδάβας, όπου σε αυτόν βρίσκεται και το βασικό αξιοθέατο της Πράγας, που είναι η γέφυρα του Καρόλου. Στη γέφυρα υπάρχουν πολλές αψίδες, βάθρα και αρκετά αγάλματα και γλυπτά, με μπαρόκ στοιχεία. Η γέφυρα ουσιαστικά ενώνει την παλιά πόλη με την Μάλα Στράνα, που είναι μία από τις κεντρικές συνοικίες της πόλης. Στην παλαιά πόλη βρίσκεται η κεντρική πλατεία, στην οποία βρίσκεται το παλαιό Δημαρχείο και το αστρονομικό ρολόι. Από την άλλη πλευρά της γέφυρας, θα δείτε το κάστρο της πόλης και τον καθεδρικό ναό του Άγιου Βίτου. 

       Φυσικά, υπάρχει και η νέα πλευρά της πόλης, στην οποία βρίσκεται η πλατεία Wenceslas, που είναι η κεντρικότερη και πιο πολυσύχναστη πλατεία της πόλης, όπως επίσης εκεί θα βρείτε το εθνικό μουσείο, όπως και την εθνικό θέατρο. Επίσης, εκεί είναι και το μουσείο Mucha, όπου μπορείτε να δείτε έργα του γνωστού Τσέχου ζωγράφου Αλφόνς Μούκα.

      Η νυχτερινή ζωή στην Πράγα λίγο πολύ γνωστή. Αρκετά κλαμπ για νυχτερινές βόλτες, τσέχικες παμπ με μπύρες (που όπως είναι φυσικό) τσέχικης παραγωγής και φαγητό σε τιμές λογικότατες.

      Σχετικά κοντά στην Πράγα είναι το Κάρλοβι Βάρι. Είναι ένα τουριστικό θέρετρο, και μάλιστα από τα ακριβά. Εκεί βρίσκονται θερμά λουτρά και μάλιστα έξω από αυτά θα βρείτε μικρές πηγές, από τις οποίες μπορείτε να δοκιμάσετε το νερό (το οποίο δε θα σας αρέσει...). Υπάρχουν πάρα πολλά μαγαζάκια για να ψωνίσετε, αλλά όπως προανέφερα είναι ακριβά. Επίσης, υπάρχουν και αρκετά ακριβά ξενοδοχεία με καζίνο, για αυτούς που θέλουν να δοκιμάσουν την τύχη τους.

     

     Φωτογραφία από το Κάρλοβι Βάρι

    Γενικότερα η Πράγα είναι ένας προορισμός στο εξωτερικό που μπορείς να βρεθείς εύκολα. Είτε οδικώς (αλλά με πολλές ώρες πάνω στους δρόμους), είτε αεροπορικώς. Ειδικά για αυτούς που θέλουν απλά να περάσουν όμορφα, χωρίς να ξοδέψουν πολύ χρήμα και χρόνο, θέλοντας και κάτι εκτός Ελλάδας, η Πράγα είναι ο ιδανικός τόπος.

Τα ταξίδια μου: Σκανδιναβικές Πρωτεύουσες (Στοκχόλμη, Όσλο, Κοπενγχάγη, Ελσίνκι)

   

    
    Ένα ταξίδι που θέλει χρόνο (και χρήμα πλέον) θα γράψουμε σήμερα. Ένα ταξίδι στα βόρεια της Ευρώπης, και συγκεκριμένα στις Σκανδιναβικές πρωτεύουσες. Η Σκανδιναβία περιλαμβάνει τρεις χώρες. Σουηδία, Νορβηγία και Δανία. Όλοι έχουμε συνδέσει τη Σκανδιναβία μαζί με τη Φινλανδία και την Ισλανδία, το οποίο όμως είναι λάθος. Το διευκρινίζουμε ώστε να το ξέρουμε ως στοιχείο.

      Το συγκεκριμένο ταξίδι είχε λίγο απ' όλα. Τέσσερις πρωτεύουσες της Βόρειας Ευρώπης μέσα σε χρόνο περίπου 8 ημερών. Η αλήθεια είναι πως δεν προλαβαίνεις να χαρείς και πολύ την κάθε πόλη, και κάποιες ίσως καθόλου. Αυτό βέβαια έχει τα καλά και τα κακά του. Από τη μία λες ότι πήγες σε τέσσερις μεγάλες πρωτεύουσες της Ευρώπης, και από την άλλη ότι δεν χόρτασε το μάτι σου και πολλά από την κάθε μία.

     Η σειρά που είδα τις κάθε πόλεις ήταν ως εξής: Κοπεγχάγη, Όσλο, Στοκχόλμη, Ελσίνκι και πάλι λίγο Στοκχόλμη. Την πόλη που είδα λιγότερο ήταν το Ελσίνκι, και ίσως για καλύτερα (θα το περιγράψω εκτενέστερα παρακάτω). Ιδιαίτερα για κάποιες χώρες, βλέπε Σουηδία, στο συγκεκριμένο ταξίδι επισκεφτήκαμε περισσότερες πόλεις. Οπότε θα ξεκινήσω με κάθε πόλη και χώρα ξεχωριστά.

Δανία

Nyhavn

    Η Δανία είναι η μικρότερη από τις τέσσερις χώρες που επισκέφτηκα. Μεγαλύτερη πόλη και πρωτεύουσα η Κοπεγχάγη. Και φυσικά όλοι ξέρουν τη διάσημη γοργόνα που δεσπόζει στο λιμάνι της πόλης. Μια γοργόνα που για κακή μας τύχη δε βρισκόταν στη θέση της, αλλά κάπου στην Κίνα...! Βέβαια από αυτά που ακούσαμε, δεν είναι και κάτι ιδιαίτερο, μιας και είναι τόσο μικρή που καλά καλά δε φαίνεται. Παρόλο αυτά είναι το σήμα κατατεθέν της πόλης. 

     Η Κοπεγχάγη σαν πόλη δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε. Μου φάνηκε πολύ μουντή, χωρίς πολύ χρώμα και γενικότερα είχες μια αίσθηση ότι δε σε τραβάει για πολλά πολλά.

     Τα βασικότερα αξιοθέατα της πόλης είναι το Κάστρο του Ρόζενγκοργκ, το παλάτι της πόλης το οποίο βρίσκεται στο κέντρο της Κοπεγχάγης, η Όπερα, το Amalienborg, τα χειμερινά ανάκτορα της πόλης, η Marmorkirken, η εκκλησία με τον μεγαλύτερο τρούλο στην Βόρεια Ευρώπη, το Tivoli, που είναι και μεγάλος κήπος, αλλά και λούνα παρκ και το Nyhavn, ένα ωραιότατο γραφικό κανάλι. Τα δύο τελευταία είναι που με ενθουσίασαν περισσότερο. Ειδικά στο Nyhavn, τα σπίτια είχαν και διάφορα χρώματα, και ήταν πολύ όμορφο ως εικόνα. Εκεί θα δείτε και το σπίτι, ή καλύτερα ένα από τα σπίτια του Hans Christian Andersen, του γνωστού παραμυθά της Δανίας.

     Η Κοπεγχάγη συνδέεται με μια μεγάλη γέφυρα, την Øresund, με το Μάλμε, πόλη της Σουηδίας. Έτσι, οι δύο χώρες συνδέονται μεταξύ τους και μάλιστα η απόσταση είναι σχετικά μικρή. Οπότε αξίζει αν είστε στη Κοπεγχάγη, να πάρετε το τρένο και να βρεθείτε απέναντι στη Σουηδία. Για το Μάλμε θα μιλήσουμε παρακάτω. Να σημειώσω ότι έχει δημιουργηθεί και σειρά που ονομάζεται Bron/Broen (Η γέφυρα), συμπαραγωγή  Σουηδίας - Δανίας, και σχετίζεται με ένα μυστηριώδη θάνατο πάνω στη γέφυρα. Αξίζει να την δείτε.

Νορβηγία

Πανοραμική του Όσλο

      Η Νορβηγία και τα φιόρδ της. Αυτά τα ζωάκια που έλεγαν και οι γιαγιάδες στο "Παρά Πέντε". :-D Στη χώρα αυτή πρωτεύουσα είναι το Όσλο, το οποίο προσωπικά μου άρεσε πάρα πολύ. Η πόλη είναι αρκετά όμορφη, με χρώματα στα κτίρια και φυσικά καταπράσινη.
       Στο Όσλο τα βασικά που θα δει κάποιος είναι Frogner Park, το οποίο το έχει σχεδιάσει ο Gustav Vigeland, πολύ γνωστός Νορβηγός γλύπτης. το Bygdøy, το οποίο είναι μία από τις ακριβότερες περιοχές της πόλης, το πανεπιστήμιο που βρίσκεται στο κέντρο και είναι ένα από τα καλύτερα του κόσμου, την όπερα που βρίσκεται δίπλα στη θάλασσα, όπως και το μουσείο Μοντέρνας Τέχνης Astrup.
     Για όσους θέλουν να δουν τα φιόρδ, καλό είναι να οργανώσουν μία εκδρομή για το μαγευτικό Μπέργκεν. Δυστυχώς εγώ δεν κατάφερα να πάω, αλλά άκουσα και έμαθα πως είναι υπέροχη η διαδρομή και αξίζει να γίνει. Το Όσλο βρίσκεται πάνω σε ένα από τα φιόρδ, και επειδή κάναμε μία διαδρομή με το κρουαζιερόπλοιο, η εικόνα ήταν πάρα πολύ όμορφη. Μάλιστα μας ανέφεραν ότι αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά στα φιόρδ που μπορείς να δεις στη διαδρομή για τον βορρά.


Φινλανδία

Ο Καθεδρικός στο Ελσίνκι

      Και να μία πόλη που εμένα δε με ενθουσίασε. Το Ελσίνκι είναι μια πόλη που απλά αξίζει να την επισκεφτείς για μία ημερήσια εκδρομή για να πεις απλά ότι πήγες. Είμαι αρνητικός γιατί απλά δεν έχει να κάνεις κάτι το ιδιαίτερο.
      Η πόλη θυμίζει λίγο από νοσοκομείο μιας και τα περισσότερα κτίρια είναι σε χρώμα λευκό. Και κάποιος θα πει ότι και στα νησιά των Κυκλάδων επικρατεί το λευκό χρώμα. Το θέμα είναι πως άλλο τα κυκλαδίτικα σπιτάκια και άλλο τα τεράστια κτίρια στο Ελσίνκι που θα επιμείνω στο ότι θυμίζουν νοσοκομείο. Πολλά από τα κτίρια της πόλης έχουν επιρροή Art Nouveau (εγώ πάλι δε το πρόσεξα...).
  Βασικό μνημείο της πόλης είναι ο καθεδρικός ναός. Ο κεντρικός δρόμος ονομάζεται Aleksanterinkatu και είναι ο μεγαλύτερος δρόμος της πόλης με αρκετά εμπορικά μαγαζιά. Το πανεπιστήμιο του Ελσίνκι είναι επίσης ένα από τα καλύτερα του κόσμου και δέχεται αρκετούς φοιτητές από όλο τον κόσμο. Στο Ελσίνκι καλό είναι να φάτε στο λιμάνι και στα υπαίθρια μαγαζιά. Προσφέρουν ποικιλία από θαλασσινά και ψάρια.


Σουηδία

Η Στοκχόλμη από ψηλά

     Και ερχόμαστε στους Σουηδούς. Τη Σουηδία την άφησα τελευταία γιατί τυχαίνει να τη γνωρίζω περισσότερο. Εκτός από την πρώτη μου γνωριμία με τη χώρα στο συγκεκριμένο ταξίδι, μετά από λίγα χρόνια επανήλθα σε αυτήν και μάλιστα την ώρα αυτή που γράφω το κείμενο βρίσκομαι σε αυτήν.
     Η Σουηδία έχει πρωτεύουσα τη Στοκχόλμη, και μεγάλες πόλεις της είναι το Μάλμε, το Γκέτενμποργκ και η Ουψάλα. Η Σουηδία έχει αρκετά πανεπιστήμια και τέσσερα από αυτά βρίσκονται στα 100 καλύτερα του κόσμου. 
     Την πρώτη φορά είδα περισσότερες πόλεις. Επισκέφτηκα το Μάλμε, την Ουψάλα και το Κάρλσταντ. Το Κάρλσταντ είναι μία μικρή πόλη, η οποία συνήθως είναι ένας σταθμός για τα λεωφορεία και τα αυτοκίνητα όταν πηγαίνουν από/προς Όσλο ή Στοκχόλμη. 
     Το Μάλμε είναι νότια της Σουηδίας, όπως αναφέραμε και παραπάνω, και βρίσκεται δίπλα στη θάλασσα. Βασικά μνημεία της πόλης είναι ο ναός του Αγίου Πέτρου, η Συναγωγή του Μάλμε, της οποίας το κτίριο έχει επιρροή από Art Nouveau, όπως και το Turning Torso, ο υψηλότερος ουρανοξύστης σε όλη τη Σουηδία (190 μέτρα), και τρίτος στην Ευρώπη. 
      Η Ουψάλα βρίσκεται βόρεια της Στοκχόλμης και περίπου 40 λεπτά με το τρένο. Κατά βάση πανεπιστημιούπολη, θα δείτε πολλούς φοιτητές να τριγυρνούν στην πόλη. H Ουψάλα έχει κάστρο, βοτανικό κήπο ακριβώς κάτω από αυτόν, καθεδρικό ναό, ο οποίος είναι ο μεγαλύτερος σε όλη τη χώρα, και φυσικά πολλά πανεπιστημιακά κτίρια. Από την πόλη περνάει και ο ποταμός Fyris.
      Και φτάνουμε στην πρωτεύουσα. Η Στοκχόλμη είναι μια πόλη που βρίσκεται πάνω σε πολλά νησάκια. Σε μία από αυτές βρίσκεται η παλιά πόλη (Gamla Stan) και το παλάτι του βασιλιά. Η παλιά πόλη έχει γραφικά σοκάκια με πολλά μαγαζάκια είτε για φαγητό, είτε για ψώνια. Η κεντρική πλατεία της είναι σήμα κατατεθέν, στην οποία βρίσκονται και μικρές καφετέριες. Σε παραδίπλα νησάκι, βρίσκονται διάφορα μουσεία, όπως το Εθνικό μουσείο. Επίσης, σε άλλο νησάκι πιο δίπλα βρίσκεται το ανοιχτό μουσείο του Σκάνσεν, και το μουσείο Βάσα, στο οποίο διατηρούν ένα τεράστιο πλοίο των Βίκινγκς που ανακάλυψαν στην πόλη. Η πόλη διαθέτει και Όπερα και αρκετά πάρκα σε πολλά σημεία της πόλης.
        Φυσικά, αν και οι Σουηδοί δε φημίζονται για την εμφάνισή τους, υπάρχει μεγάλη αγορά με διάφορα μαγαζιά. Επίσης θα βρείτε εστιατόρια με κουζίνες από όλο τον κόσμο. Η Στοκχόλμη έχει μετρό, το οποίο συνδέεται με τον κεντρικό σταθμό και έτσι συνδέεται και με το αεροδρόμιο, το Αρλάντα.

     

Η κεντρική πλατεία στην παλιά πόλη της Στοκχόλμης

     Γενικότερα, το ταξίδι στις παραπάνω χώρες είναι μαγευτικό. Βλέπεις αρκετό πράσινο, διαφορετική κουλτούρα και φυσικά ένα άλλο κλίμα σε σχέση με τα νότια (ειδικά το χειμώνα). Οι άνθρωποι είναι πιο κλειστοί, αλλά ευγενικοί και πρόθυμοι να σε εξυπηρετήσουν σε ότι χρειάζεσαι. Καλό θα ήταν όποιος ανέβει στα βόρεια, σε κάθε πόλη (εκτός από το Ελσίνκι...!) να μείνει τουλάχιστον 3 μέρες ώστε να γνωρίσεις περισσότερες γωνιές της. 

Με στοιχειώνει η Britney Spears!

  

     Το ότι θα έγραφα μετά από τόσο καιρό στο blog και θα ασχολιόμουν με τη star που κάποιοι αγαπούν και κάποιοι αγαπούν να μισούν δεν το περίμενα. Έλα μου όμως που το πολυαγαπημένο μας youtube έκανε τη δουλειά του και πάλι.

   Εκεί, λοιπόν, που ακούς διάφορα hit της τωρινής εποχής, να σου και ένα βίντεο με μία μίξη τραγουδιών της Britney. Και να σου και οι αναμνήσεις από το παρελθόν οι οποίες σε πηγαίνουν 15 σχεδόν χρόνια πίσω. Τότε που ένα λιτό και απέρριτο εμφανισιακά cd-single της Ms Spears φτάνει στα χέρια μου ως δώρο γενεθλίων.

     Το σινγκλάκι έχει ως εξώφυλλο τη baby φάτσα της Britney, με φουσκωμένα χείλη αλά Δέσποινα Βανδή, και να σου λέει, αθώα μεν αλλά προκλητικά κατά βάθος, άνοιξε και άκουσε το τραγούδι μου τώρα. Μην αργείς καθόλου... Το κομμάτι δεν ήταν άλλο φυσικά από το "...baby one more time". Ανοίγω το cd και κάπου εκεί έχει και τους στίχους από το κομμάτι. Τους διαβάζω και μονολογώ: Θα κάνει καριέρα αυτό το κοριτσάκι με ένα τραγούδι που λέει συνέχεια "βάρα με άλλη μία φορά"; Έστω και μεταφορικά; Που πας κουκλίτσα μου με τέτοιο κομμάτι για αρχή καριέρας; Το χειρότερο επακολουθεί. Βάζω το cd να παίξει, ακούω το κομμάτι και η πρώτη μου αίσθηση είναι μια απογοήτευση. Τζάμπα δώρο γενεθλίων, χαράμι τα λεφτά του. Το κομμάτι δε μου αρέσει και το θεωρώ κάτω του μετρίου.

   Μικρή και αθώα...

   Φυσικα οι παραγωγοί ήξεραν τι έκαναν. Σου λέει θα το προμοτάρουμε λίγο στην tv και στα περιοδικά, θα το παίξουμε στα ραδιόφωνα σε καθημερινή βάση, θα το βάλει και αυτός που αγοράζει το cd πολλές φορές, θα γίνει μεγάλο σουξέ. Και έτσι ακριβώς έγινε. Το έβαλα και γω άλλες δυο, τρεις φορές και το κομμάτι άρχισε να μένει μέσα μου. Και οι δύο φορές γίναν εικοσιδύο, και εκατό δύο. Κανονική πλύση εγκεφάλου και από τηλεόραση και περιοδικά όπου φτάνεις σε τέτοια φάση που θες να χαστουκίσεις  την Britney κανονικότατα.
     Το Πάσχα εκείνης της χρονιάς βρίσκομαι στην Αθήνα και όλη μέρα να παίζει Britney. Mad, Mtv, Vhs, και τo videoclip το έχουμε μάθει απ' έξω. Αφού πλέον αναρωτιέσαι βλέποντάς το, πόσο ωραία σχολεία έχουν στην Αμερική, που περιμένεις με ανυπομονησία να τελειώσει η ώρα παίζοντας με το στυλό στο θρανίο σου και χτυπώντας το κουδούνι να ξεχύνεσαι στους διαδρόμους χορεύοντας με τους συμμαθητές σου για τον έρωτά σου. Φυσικά επιστρέφεις στο ελληνικό σχολείο μετά τις διακοπές του Πάσχα και ανακαλύπτεις ότι ουδεμία σχέση και επιστρέφεις στην πραγματικότητα...

   Και ας πάμε λίγο στα "ιστορικά" στοιχεία: Μετά από όλο αυτό το μεγάλο μπαμ που κάνει Britney, o ολοκληρωμένος δίσκος γίνεται επίσης παγκόσμια επιτυχημένος, βγαίνουν τα hits το ένα μετά το άλλο και σαρώνει βραβεία. Οχι πολύ καιρό μετά, βγάζει και δεύτερο δίσκο. Oops, she did it again. Πάλι επιτυχίες, πάλι κόλλημα. Περνάει ένας ακόμη χρόνος, ξαναβγάζει δίσκο παράλληλα με μία ταινία. Η ταινία έχει σενάριο διά χειρός Shonda Rhimes. (Ποια είναι αυτή; Η δημιουργός του Grey's Anatomy...!) Η ταινία πάει άπατη, το cd πάλι μια χαρά. Περνάνε άλλα δύο χρόνια, νέο cd, συνεργασία με Madonna σε τραγούδι (αφού είχαν ήδη προκαλέσει με το γνωστό φιλί σε live εμφάνιση σε βραβεία), κερδίζει και το πρώτο Grammy της καριέρας της (και το μοναδικό βραβείο μουσικής που δεν είχε κερδίσει μέχρι στιγμής) με το τραγούδι Toxic.

  

Ωριμάζουμε!

   Και εκεί αρχίζει ο κατήφορος. Ναρκωτικά, γάμοι, παιδιά, navy κουρέματα. Με λίγα λόγια αν όχι πάτος, λίγο πριν τον φτάσει. Τέσσερα χρόνια μετά το από το τελευταίο της cd, βγάζει καινούργιο δίσκο. Blackout. Και δυστυχώς, blackout και στην καριέρα. Παρότι βροντοφωνάζει "It's Britney, bitch", μια κάκιστη εμφάνιση σε βραβεία, δείχνει ότι η Britney τελικά θέλει να διανύσει πολύ δρόμο ακόμη για να φτάσει στα επίπεδα του παρελθόντος. Κάπου όμως στα τέλη του 2008, συνέρχεται κάπως, δημιουργεί το δίσκο Circus, ο οποίος θυμίζει κάτι από παλιά Britney. H ίδια φαίνεται να έχει διαγράψει (όσο γίνεται αυτό) το παρελθόν και προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της. Και τα καταφέρνει. Κάνει και τη παγκόσμια περιοδεία της και μπαίνει σε τροχιά επιτυχίας. Ο επόμενος δίσκος, Femme Fatale, και τελευταίος της μέχρι στιγμής, είναι επίσης επιτυχημένος (με τα σημερινά δεδομένα) και δείχνει μια πιο "ώριμη" Britney, που ξέρει να "Scream and Shout". 

Η δισκογραφία της Britney 

    Τι είναι όμως αυτό που με έκανε να γράψω τη συγκεκριμένη ανάρτηση; Συνειδητοποίησα ότι μαζί με τη Britney, ουσιαστικά μεγάλωσα και γω μαζί της. Από το πρώτο της τραγούδι που εγώ έμπαινα στην εφηβεία, μέχρι τώρα που φτάνω σιγά και σταθερά στα πρώτα -άντα (κρύβε χρόνια, κρύβε χρόνια...!) και η Britney τραγουδά "Oh la la" έχοντας μαζί της στο clip τα δύο της παιδιά που είναι 8 και 7 ετών. Είναι μετά να μη σε στοιχειώνει το φαινόμενο της εποχής μου που λέγεται Britney Spears;

Γίνε μετανάστης κι εσύ, μπορείς;

   

   Σήμερα συμπλήρωσα δύο μήνες σε ξένο κράτος. Σήμερα συμπλήρωσα δύο μήνες εκτός Ελλάδος. Σήμερα νιώθω ότι πρέπει να γράψω κάτι γι αυτό. Τι έχω άραγε αποκομίσει από τη μέχρι τώρα εμπειρία μου ως κάτοικος (έστω και ως φοιτητής) σε μία ξένη χώρα, η οποία μάλιστα βρίσκεται στο άλλο άκρο της Ευρώπης (συγκεκριμένα στη Σουηδία) απ' ότι είναι η Ελλάδα;

      Η ζωή σε μια ξένη χώρα πρέπει να ξέρει κάποιος ότι δεν είναι καθόλου διαφορετική αν έχει πρώτον, τα μυαλά στο κεφάλι του και δεύτερον, δε μιζεριάζει σκεφτόμενος όλη την ώρα τη χώρα που γεννήθηκε και μεγάλωσε. Ναι, ok, μας λείπει η Ελλάδα, αλλά ναι μπορείς να ζήσεις και χωρίς αυτήν. Ναι, δεν έχει παραλίες εδώ, ναι, δεν έχει νυχτερινή ζωή και τρελά ξενύχτια σε club και μπουζούκια, ναι, το κλίμα δεν είναι ήπιο, ναι, δεν είναι η ζωή φθηνή και πολλά πολλά ακόμα δεν. Το θέμα είναι μπορείς να προσαρμοστείς χωρίς όλα αυτά;

     Η απόφαση για να φύγει κάποιος από το σπίτι του δεν είναι εύκολη. Πόσο μάλιστα στο εξωτερικό. Συμφωνώ. Ούτε τις ανέσεις του σπιτιού σου θα έχεις, ούτε τα φαγητά της μαμάς, ούτε τους φίλους σου, ούτε τους συγγενείς σου κοντά σου. Μπορείς να τα αποχωριστείς όλα αυτά;

    Για μένα δεν ήταν και τόσο δύσκολο. Πες το ότι ήμουν συνειδητοποιημένος για το που θα πάω, πες το ότι γενικότερα η ιδέα του να μείνω στο εξωτερικό για μένα ήταν ιδανική; Δε ξέρω. Το θέμα ήταν ότι πριν φύγω άκουγα λόγια τύπου "Δύσκολα είναι στο εξωτερικό", "Δε θα την παλέψεις", "Σαν την Ελλάδα καμία άλλη χώρα". 

    Συγγνώμη, αλλά εγώ πάλι δεν έχω νιώσει τίποτε από όλα τα παραπάνω. Τι σημαίνει δύσκολα; Τι είναι το δύσκολο και πως το εννοείς; Εγώ τα έχω όλα (τα απαραίτητα) σε αυτή τη χώρα και δε βλέπω να μιζεριάζει κανείς. Όλα πηγαίνουν ρολόι (εκτός από κάποιες εξαιρέσεις πάντα) και δεν μυξοκλαίγεται κανείς. Πάλι οι Έλληνες είναι που το κάνουν αυτό εδώ. Όσο για το αν είναι ακριβά εδώ και δε θα πάω έναν κινηματογράφο ή ένα καλό εστιατόριο σε αυτό δε φταίει ο Σουηδός, αλλά η οικονομική κατάσταση της χώρας σου. Και αν το καλοσκεφτείς, άλλοι σε άλλες χώρες δεν έχουν καλά - καλά να φάνε, οπότε μη τα θες και όλα δικά σου.

     Δε θα την παλέψω; Γιατί; Επειδή δεν έχω το Βαρδάρη να με φυσάει; Γιατί ο χειμώνας θα είναι δύσκολος με χιόνια και βροχές; Δηλαδή ο Σουηδός είναι πιο ξύπνιος και την παλεύει και εγώ είμαι τι; Ο Έλληνας ο απροσάρμοστος; Δηλαδή θα βρέχει τρεις ή τέσσερις μέρες συνεχόμενα. Τι θα πάθω; Να λιώσω δεν πρόκειται, δεν είμαι από ζάχαρη. Θα έχει χιόνια μπορεί και για ένα μήνα, τι θα γίνει; Από τη μαυρίλα της χώρας μου, τουλάχιστον θα βλέπω άσπρες μέρες εδώ.Κυριολεκτικά.

 

      Η Ελλάδα είναι μία και άλλη καμία. Χμ, χαλάρωσε λίγο Νεοέλληνα. Δε το συζητώ, η χώρα μας έχει ιστορία που λίγες χώρες σε τούτο αυτόν τον κόσμο μπορούν να τη συναγωνιστούν σε αυτήν. Αλλά δηλαδή οι κάτοικοι στις άλλες χώρες της Ευρώπης τι είναι; Από που προήλθαν; Φύτρωσαν; Μήπως θα πρέπει να αναρωτηθούμε πρώτα γιατί αυτές οι χώρες που δεν έχουν τεράστια ιστορία σαν τη δική μας, είναι πολύ πιο μπροστά από εμάς σε πολλούς τομείς και εμείς έχουμε μείνει με την ιστορία στο χέρι και απλά την έχουμε για να την αναφέρουμε;

        Ο Έλληνας έχει μάθει δυστυχώς να γκρινιάζει για τα πάντα. Εγώ χαίρομαι που είμαστε ένας λαός έξω καρδιά, αλλά δε μου αρέσει που παράλληλα είμαστε ένας λαός που έχει μάθει να τα θέλει όλα δικά του. Ακόμη και τον ήλιο θέλουμε να τον έχουμε δικό μας. Ιδιοκτησία μας. Και φυσικά όποιος πάει στο εξωτερικό μπορεί να σου πει εγώ δεν το ήξερα ότι ήταν έτσι τα πράγματα. Γι αυτό, λοιπόν, υπάρχει το διαδίκτυο για να ενημερωθείς για οποιαδήποτε χώρα θες, για τα ήθη της, τα έθιμά της, το κλίμα της και τους ανθρώπους της. Το σίγουρο είναι ότι γουρούνι στο σακί δε θα πάρεις.

    Για μένα, λοιπόν, τα πράγματα είναι απλά. Αν θες να φύγεις από τη χώρα σου πρέπει να το θες πραγματικά. Το να λέω, ναι, θέλω να φύγω δε σημαίνει τίποτα. Την Ελλάδα δε θα τη βρεις έξω. Ούτε και αυτή θα έρθει να σε βρει. Με το που πατάς το πόδι σου στη ξένη χώρα πρέπει σχεδόν άμεσα να προσαρμοστείς σε αυτήν. Είτε αυτή λέγεται Σουηδία, είτε Αυστραλία, είτε Βραζιλία. Και δε λέω να γίνεις Σουηδός ή Αυστραλός, αλλά ναι, ότι κάνει ο Σουηδός στη χώρα του θα πρέπει να το κάνεις και εσύ.

    Η λογική των Ελλήνων που βρίσκονται χρόνια σε ξένες χώρες είναι ίδια με αυτή στην Ελλάδα. Ακόμη και η λαμογιά υπάρχει και εδώ. Και είναι ελληνική πατέντα τελικά. Ο Έλληνας προσπαθεί να το παίζει έξυπνος λες και ο Σουηδός, και ο κάθε Σουηδός, είναι είτε από άλλο πλανήτη, είτε κανένα σκυλί ή γάτα που θα παίξει μαζί του. Και πολλές φορές το ίδιο συμβαίνει και μεταξύ των ίδιων των Ελλήνων. Από τη μια το καταλαβαίνω γιατί οι Ελληνικές κοινότητες του εξωτερικού είναι σαν μικρά χωριά της ελληνικής επικράτειας. Η παιδεία ήταν ελάχιστη οπότε όποιος έβγαινε στο εξωτερικό είχε τη λογική του χωριάτη. Και δεν το λέω με καμία κακή έννοια. Γι αυτό και στην ελληνική κοινότητα θα περιμένεις πότε θα βγει η κάθε "παπαδιά" της κοινότητας να σε κουτσομπολεύσει. Μήπως τελικά κάτι ξέρουν και λένε να μην μπλέκεις και πολύ με τις ελληνικές κοινότητες; 
    Κάτι ακόμη. Οι Έλληνες δημοσιογράφοι του εξωτερικού καλό είναι όταν κατεβαίνουν στην Ελλάδα να ξέρουν πως να κάνουν την δουλειά τους και πως να την παρουσιάσουν μετά στον ξένο πολίτη. Το να πάρω μια κάμερα και να δέιξω απλά δυο - τρεις άσχημες καταστάσεις, οι οποίες μπορεί να είναι και ασύνδετες με τον τωρινό ελληνικό τρόπο ζωής ακόμη και με τον ίδιο τον Έλληνα, μόνο κακό μπορούν να κάνουν στην εικόνα μας. Η παραπληροφόρηση είναι το μόνο εύκολο και δυστυχώς ακόμη και εδώ που βρίσκομαι υπάρχει παράδειγμα τέτοιας παραπληροφόρησης από δημοσιογράφο. Ο νοών νοείτω...

 

     Πλεόν,όμως, τα παιδιά που φεύγουν έξω είναι άτομα ως επί το πλείστον μορφωμένα και θέλω να πιστεύω με μια άλλη λογική μακριά από αυτή του χωριάτη. Οπότε ναι, αν αφήσεις παράμερα το κάθε τι ελληνικό που σχετίζεται με οτιδήποτε παράνομο και αντίθετο με τους νόμους του κράτους που θα πας, τότε δε θα έχεις κανένα πρόβλημα προσαρμογής. Είναι σίγουρο αυτό.

     Και ας πάμε τώρα στο θέμα του ρατσισμού. Φυσικά και υπάρχει. Όπως υπάρχει και σε οποιαδήποτε χώρα στη Γη. Όμως, εδώ οι άνθρωποι που είναι ρατσιστές δε θα στο δείξουν. Θα μου πεις καλύτερο είναι αυτό; Να σου μιλάει ο άλλος και από μέσα του να σκέφτεται γιατί ήρθες στη χώρα του και να θέλει κατά βάθος να σε βρίσει και να σε στείλει στο σπίτι σου; Πολύ καλύτερο από κάτι μικρόμυαλους Έλληνες που πιστεύουν ότι οι μετανάστες είναι ότι χειρότερο για τη χώρα τους και τους κυνηγάνε για να τους πλακώσουν. Δηλαδή, και εμένα θα μου φανεί πολύ ωραίο να έρθει ο Σουηδός με το ρόπαλο και να με ξυλοφορτώσει;  Φυσικά αν δεν έχεις με τι να ασχοληθείς, θα αρχίσεις να παίρνεις τους δρόμους και θα ψάχνεις ευκαιρία για να δείρεις. Θα στηνεσαι έξω από θέατρα για να δείξεις το πόσο Ελληνάρας είσαι και το πόσο σε θίγει το οτιδήποτε διαφορετικό από αυτό που σου έχουν μάθει από το σπίτι σου. Ναι, εδώ θα δεις τα πάντα, από ομοφυλόφυλους μέχρι χεβιμεταλάδες να πίνουν καφέ δίπλα σου και να κάνουν οικογένειες. Ξέρεις, και αυτούς μάνα τους γέννησε, όχι μόνο εσένα Ελληνάρα που θες να το παίζεις εθνικιστής, αλλά δυστυχώς μόνο αυτό δεν είσαι. Μπορείς να αντέξεις το διαφορετικό; Αν όχι, τότε μάλλον είσαι κλεισμένος σε ένα κουτί δίχως έξοδο.

    Το συμπέρασμα πιο είναι τελικά; Να πάρω τελικά μια βαλίτσα και να φύγω; Όπως έκανες κι εσύ θες να μας πεις; Όχι, και εγώ δεν είπα μια ωραία πρωία, άντε ας φύγουμε για έξω. Εγώ δε γεννήθηκα και σπούδασα στην Ελλάδα για να δείξω τα προσόντα μου στους ξένους. Αλλά, δυστυχώς, αυτό με αναγκάζουν κάποιοι να κάνω. Όταν δε μου δίνονται οι ευκαιρίες που μου αξίζουν με αυτά που έχω κάνει, τότε πάω εκεί που θα με εκτιμήσουν περισσότερο. Γιατί εδώ που είμαι μου άνοιξαν μια πόρτα και με δέχτηκαν σαν δικό τους άνθρωπο. Και το πιο πιθανό είναι να μου ανοίξουν κι άλλες στο μέλλον. Κάποτε έφευγαν οι Έλληνες από τα χωριά τους για μια καλύτερη τύχη. Τώρα στεναχωριέμαι  γιατί φεύγουν μυαλά που τα χρειάζονται πίσω στην Ελλάδα (και δε μιλώ για μένα, θα φανεί στην πορεία το πόσο μυαλό έχω και εγώ).   Αλλά θέλω να πιστεύω ότι πολλοί θα γυρίσουμε πίσω κάποια στιγμή και με τα εφόδια που θα πάρουμε από έξω θα αναστήσουμε την Ελλάδα που ριμάχτηκε από τα συμφέροντα και τις πράξεις κάποιων.

Eurovision History (Part 4)

Και φτάσαμε στο τέλος! Μας μείναν λίγα και καλά τραγούδια, πιο πρόσφατα και πιο γνωστά σε όλους μας! 

Τα προηγούμενα part για όσους δεν τα έχουν δει ακολουθούν παρακάτω:

http://ordinarygreeklife.blogspot.com/2012/05/eurovision-history-part-1.html

http://ordinarygreeklife.blogspot.com/2012/05/eurovision-history-part-2.html
http://ordinarygreeklife.blogspot.com/2012/05/eurovision-history-part-3.html


Κοπεγχάγη 2001

Νικήτρια χώρα: Εσθονία

Τραγούδι: Everybody

Ερμηνευτής: Tanel Padar, Dave Benton and 2XL

Αυτή η χρονιά ίσως είναι από τις πιο απρόβλεπτες. Με φαβορί τη Δανία και τη δική μας Ελλάδα (βλέπε Antique και Die For You), το γκρουπάκι από την Εσθονία κάνει την έκπληξη και κερδίζει το διαγωνισμό. Παρότι είναι ένα πολύ χαρούμενο κομμάτι, δε θα έλεγα ότι ήταν προορισμένο για να νικήσει. Λίγο μήπως το ότι θύμιζε εποχή disco, και ο κόσμος από νοσταλγία του δίνει την πρωτιά.

Ταλλίν 2002

Νικήτρια χώρα: Λετονία

Τραγούδι: I wanna

Ερμηνευτής: Marie N

Ο διαγωνισμός δεν θα πάει πολύ μακριά την επόμενη χρονιά. Από την φετινή χρονιά αρχίζουμε και βλέπουμε το πόσο ρόλο αρχίζει και παίζει η σκηνική παρουσία. Και αυτή τη φορά το τραγούδι δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, αλλά έχει μια δυναμική η παρουσία του πάνω στη σκηνή. Λίγο το νάζι της τραγουδίστριας, λίγο τα ευρήματα με το ροζ φορεματάκι της και να σου η πρώτη νίκη για τη Λετονία. Βρες λες την άλλη χρονιά να πάει Λιθουανία να τριτώσουν οι νίκες για τις Βαλτικές χώρες;

Ρίγα 2003

Νικήτρια χώρα: Τουρκία

Τραγούδι: Everyway that I can

Ερμηνευτής: Sertab Erener

Τελικά η νίκη έρχεται για την Τουρκία! Μετά από αρκετά χρόνια συμμετοχών στο διαγωνισμό, τη νίκη την παίρνει η γνωστή σε όλους Σερτάμπ (βλέπε ντουέτο με Μαντώ στο τραγούδι "Φως". Να σημειώσουμε ότι εκείνη τη χρονιά η Μαντώ μας εκπροσώπησε).  Αυτή η χρονιά εκτός από τη δυναμική της σκηνικής παρουσίας, δείχνει και μια προτίμηση των Ευρωπαίων στα έθνικ κομμάτια. Το στήσιμο καθαρά τούρκικο, όπως και ο χορός, και το τρόπαιο κατεβαίνει στην Κωνσταντινούπολη. Επίσης, να αναφέρω ότι ήταν ένα από τα κομμάτια που ήταν στα καλύτερα των 50 χρόνων του διαγωνισμού.

Κωνσταντινούπολη 2004

Νικήτρια χώρα: Ουκρανία

Τραγούδι: Wild dances

Ερμηνευτής: Ruslana

Αυτή η πουτ@ν@, που λέει και Ψινάκης, μας πήρε τη νίκη μέσα από τα χέρια. Ολόκληρο Σάκη Ρουβά στείλαμε, και τελικά η κοπελιά με τις προβιές παίρνει την πρώτη θέση! Να πω την αλήθεια, δε με τρέλανε ποτέ το συγκεκριμένο τραγούδι. Βάρβαρο και άχαρο πάνω στη σκηνή. Πολύ αγριάδα που πιστεύω δεν ταίριαζε στον διαγωνισμό. Οι ιδιαιτερότητές του όμως ίσως να ήταν αυτές που του έδωσαν τη νίκη. Και έτσι ανεβαίνουμε προς Κίεβο μεριά. Σημείωση: Από αυτή τη χρονιά ξεκινάνε και οι ημιτελικοί.

Κίεβο 2005

Νικήτρια χώρα: Ελλάδα

Τραγούδι: My number one

Ερμηνευτής: Helena Paparizou

Τα λόγια είναι περιττά. Τι να πεις για το τραγούδι αυτό και για την παρουσία του πάνω στη σκηνή. Από την αρχή φαβορί, πήρε την πρωτιά με άνετη διαφορά (αν και στην αρχή δε φαινόταν...!), και δίνει την πρώτη νίκη της Ελλάδας στο διαγωνισμό μετά από 30 και χρόνια παρουσίας σε αυτόν! Η Έλενα, μετά τη συμμετοχή της με τους Antique το 2001 και την τρίτη θέση, φέρνει στην Αθήνα το διαγωνισμό, σε μια περίοδο με πολλές χαρές, μιας και δεν ξέραμε τι θα ξημερώσει τα επόμενα χρόνια...  
Υ.Γ. Και το δικό μας τραγούδι μέσα στα καλύτερα των 50 χρόνων του διαγωνισμού παίρνοντας μάλιστα την 4η θέση!

Αθήνα 2006

Νικήτρια χώρα: Φινλανδία

Τραγούδι: Hard rock hallelujah

Ερμηνευτής: Lordi

Ο διαγωνισμός φτάνει στην Αθήνα! Με ένα ωραιότατο σκηνικό που θυμίζει αρχαίο θέατρο, η Eurovision διοργανώνεται στην Ελλάδα και το γήπεδο ΟΑΚΑ είναι κατάμεστο από Έλληνες και ξένους φαν του διαγωνισμού. Εμείς στέλνουμε την Άννα Βίσση η οποία αποθεώνεται, αλλά κερδίζει η αμέσως επόμενη εμφάνιση από την Άννα, που δεν είναι άλλοι από τα τέρατα της Φινλανδίας, οι γνωστοί Lordi. Τώρα το αν άξιζαν ή όχι τη νίκη, δε θα το κρίνω μιας και έχουμε καταλάβει ότι το ιδιαίτερο κάνει τι διαφορά στο διαγωνισμό. Πρώτη νίκη και για τη Φινλανδία επίσης μετά από χρόνια και με περισσότερες συμμετοχές από την Ελλάδα!

Ελσίνκι 2007

Νικήτρια χώρα: Σερβία

Τραγούδι: Molitva

Ερμηνευτής: Marija Šerifović

Τελικά να μη λέμε, οι Ευρωπαίοι εκτιμούν και τις ωραίες δυναμικές μπαλάντες. Η μακρινή ξαδέρφη της Μαρίας της άσχημης, Marija, δίνει την πρώτη νίκη στη Σερβία, μετά από την τελευταία νίκη ως Γιουγκοσλαβία πριν 15 χρόνια. Η Marija περιτρυγιρισμένη από 5 αιθέριες υπάρξεις και ντυμένες όλες με κουστούμια, δίνει τον καλύτερο εαυτό της και συγκινεί με τη μπαλάντα της την Ευρώπη, παρότι είναι γραμμένη στα Σέρβικα. Μπράβο της!

Βελιγράδι 2008

Νικήτρια χώρα: Ρωσία

Τραγούδι: Believe

Ερμηνευτής: Dima Bilan

Να πω ότι το συμπαθώ αυτό το παιδί από τη Ρωσία, ψέματα θα σας πω. Η πρώτη εμφάνιση στο διαγωνισμό ήταν το 2006 στην Αθήνα, κατακτώντας τη δεύτερη θέση. Σου λέει θα πάω τώρα, και θα πιάσω την πρώτη. Και τελικά το έκανε πράξη! Με μια δυνατή μπαλάντα, φορώντας ολόλευκα, με έναν βιολιστή δίπλα και έναν παγκοσμίου φήμης αθλητή του καλλιτεχνικού πατινάζ, ο Dima δίνει την πρώτη νίκη στη χώρα της αρκούδας και της βότκας (τελευταία πολλές πρώτες νίκες για χώρες). 

Μόσχα 2009

Νικήτρια χώρα: Νορβηγία

Τραγούδι: Fairytale

Ερμηνευτής:  Alexander Rybak

Το βιολί είχε δώσει τη δεκαετία του '90 τη νίκη στη Νορβηγία. Τη δεκαετία του '00 θα τη ξαναδώσει χάρη στον Αλέξανδρο και το βιολί του. Δε το συμπάθησα το τραγούδι από την αρχή, γιατί ήξερα δυστυχώς ότι θα νικήσει. Και το έκανε και με τεράστια διαφορά και με τους περισσότερους πόντους που έχει κερδίσει ποτέ άλλη χώρα στο διαγωνισμό. Έξυπνο κομμάτι με ωραιότατη σκηνική παρουσία και η Νορβηγία παίρνει την τρίτη της νίκη στο διαγωνισμό. Η πρώτη ήταν τη δεκαετία του '80, οπότε καταλαβαίνω ότι κάθε δεκαετία η Νορβηγία θα κερδίζει τουλάχιστον μια φορά το διαγωνισμό...! Σημειώνουμε ότι τη χρονιά αυτή εμφανίστηκαν ξανά οι κριτικές επιτροπές δίνοντας το 50% της τελικής ψηφοφορίας ενώ το άλλο 50% είναι του κοινού.

Όσλο 2010

Νικήτρια χώρα: Γερμανία

Τραγούδι: Satellite

Ερμηνευτής: Lena

Άλλη μια Έλενα τόσο σύντομα κερδίζει το διαγωνισμό. Το κοριτσάκι αυτό (που την επόμενη χρονιά έγινε γυναίκα) με την ιδιαίτερη αγγλική προφορά, ντυμένη στα μαύρα και με πολυέλαιους στο κεφάλι της, δίνει μετά από χρόνια τη νίκη ξανά στη Γερμανία. Συμπαθητικό τραγούδι, φαβορί από την αρχή, αλλά όχι με τη μεγάλη διαφορά των προηγούμενων χρόνων. Η Lena είναι πολύ αγάπητη στη Γερμανία (τι θεωρούν σαν παιδί τους κάθε οικογένεια) και ένας λόγος να τη στείλουν ξανά τον επόμενο χρόνο για να τους δώσει τη 10η θέση στη χώρα τους.

 

Ντύσσελντορφ 2011

Νικήτρια χώρα: Αζερμπαϊτζάν

Τραγούδι: Running scared

Ερμηνευτής: Ell & Nicky

Καιρός ήταν κάτι το αδιάφορο να κερδίσει τη Eurovision. Πραγματικά αυτό το κομμάτι απορώ πως κατάφερε να κερδίσει το διαγωνισμό. Σε μια χρονιά χωρίς ιδιαίτερα δυνατά κομμάτια, και με την επιστροφή της Ιταλίας μετά από χρόνια (κέρδισε και τη 2η θέση), το Αζερμπαϊτζάν που από το 2008 που άρχισε να συμμετέχει πάλευε με την πρωτιά (8η, 3η, 5η και 1η θέση αντίστοιχα για κάθε χρονιά). Θεωρώ ότι τις προηγούμενες χρονιές είχε καλύτερες συμμετοχές, αλλά τελικά η μπαλάντα των Ell & Nicky, δίνει το τρόπαιο στη χώρα των Αζέρων. Κάτι ίσως κερδίζει από τη σκηνική παρουσία που είναι αρκετά ρομαντική και ερωτική. Ξαναλέω όμως, δεν τρελάθηκα κιόλας!

 

   Τέλος του αφιερώματος! Αυτές ήταν όλες οι 56 πρωτιές στο διαγωνισμό της Eurovision! Σε λίγες μέρες θα γνωρίζουμε τον 57ο νικητή!

   Πρέπει να επισημάνουμε, ότι ο διαγωνισμός είναι ένα χαρούμενο μουσικό πανηγύρι της Ευρώπης, και έτσι πρέπει να το βλέπουμε. Βέβαια η γκρίνια είναι κλασική στη χώρα μας (ειδικά για τα έξοδα, που ποτέ δεν υπάρχουν γιατί υπάρχουν έσοδα πλέον από τις διαφημίσεις) και πάντα θα υπάρχει.

  Σε μια περίοδο δύσκολη, τέτοιο θεσμοί σε κάνουν και ξεχνιέσαι. Γι αυτό καθίστε στην tv όσοι είστε φαν ή σας ενδιαφέρει γενικότερα ο διαγωνισμός, και απολαύστε τον! ;-)

Γνωρίζεις ότι...

1) Τα τραγούδια πρέπει να έχουν ένα συγκεκριμένη διάρκεια. Μέχρι το 1959 η διάρκεια έπρεπε να ήταν μέχρι 3,5 λεπτά. Το 1957 η Ιταλία κάνει την εξαίρεση εν μέσω αποδοκιμασιών με τραγούδι των 5 λεπτών! Τελικά, από το 1960 εφαρμόστηκε ο κανόνας τα τραγούδια να μη ξεπερνούν τα 3 λεπτά.

2) Δεν πρέπει το τραγούδι που θα σταλθεί στο διαγωνισμό να έχει προβληθεί στα ψηφιακά μέσα πριν το Σεπτέμβριο του προηγούμενου έτους που θα διεξαχθεί ο διαγωνισμός. Αλλιώς ακυρώνεται η συμμετοχή. Και σε εμάς συνέβη το 2005 ,στον ελληνικό τελικό, όταν το τραγούδι του Κώστα Μπίγαλη "Το φως στην ψυχή", που προοριζόταν για την Έλενα Παπαρίζου, είχε εμφανιστεί στο διαδίκτυο πριν το Σεπτέμβριο του 2004, οπότε και ακυρώθηκε.

3) Οι περισσότερες συμμετοχές χωρών ήταν το 2008 και το 2011 με 43 χώρες να συμμετέχουν. Αυτός ήταν και ο βασικότερος λόγος δημιουργίας των ημιτελικών, ώστε ο θεσμός να γίνει πανευρωπαικός με όλη τη σημασία της λέξεως! Η EBU ελπίζει ότι κάποια στιγμή θα συμμετέχουν όλες οι χώρες που είναι μέλη της (αν και είναι αρκετά δύσκολο), γι αυτό και κάθε χρόνο προσπαθεί να "φέρει" στο διαγωνισμό όσο το δυνατόν περισσότερες.