Christmas Movies απ' όλο τον κόσμο!

  
   Αύριο είναι η ημέρα των Χριστουγέννων. Μια οικογενειακή, κατά βάση, γιορτή όπου μαζεύονται όλα τα αγαπημένα πρόσωπα και τρώνε, πίνουν, διασκεδάζουν.
   Πολλοί λένε ότι τα φετικά Χριστούγεννα ίσως να είναι από τα χειρότερα λόγω της οικονομικής κατάστασης της χώρας. Εγώ πάντως δεν πιστεύω ότι η μαγεία των Χριστουγέννων χάνεται μέσα από τις δυσμενείς καταστάσεις. Ένα χαμόγελο, λίγη αισιοδοξία (όση μπορούμε περισσότερη) και μια φιλική παρέα ή ακόμα καλύτερα η παρέα της οικογένειας, και νομίζω ότι μπορείς τα δεις όλα θετικότερα.
   Σήμερα, λοιπόν, θα παρουσιάσω ένα χαρούμενο αφιέρωμα σε ταινίες που σχετίζονται με τα Χριστούγεννα από διάφορες χώρες του κόσμου. Έτσι για να το γιορτάσουμε και στο blog!

Ας ξεκινήσουμε!

Home Alone - Μόνος στο σπίτι (USA,1990)

Τι πιο κλασικό και αμερικάνικο από τον Μακόλει Κάλκιν ξεχασμένο στο τεράστιο ομολογουμένως σπίτι των γονιών του, να προσπαθεί να το προστατέψει από τους διαρρήκτες της γειτονιάς! Κωμωδία που παρότι έχουν περάσει σχεδόν δύο δεκαετίες, δεν παύει να την παρακολουθούμε με απόλαυση κάθε χρονο.
Βέβαια να σημειώσουμε ότι υπάρχει πληθώρα αμερικάνικων ταινιών που να σχετίζονται με τη γιορτή των Χριστουγέννων και από που να αρχίσεις και που να τελειώσεις. Γεροί να είμαστε ας ασχοληθούμε για του χρόνου! ;-)

Το τανγκό των Χριστουγέννων (Ελλάδα,2011)

Δε γίνεται να μην παρουσιάσουμε και κάτι ελληνικό σε αυτή τη λίστα. Πρόσφατη ταινιά με αρκετά καλές κριτικές, το τανγκό των Χριστουγέννων είναι βασισμένο στο βιβλίο του Γιάννη Ξανθούλη και λόγω της περιόδου σε βάζει στο κλίμα της εποχής που διανύουμε (αν και αρχικά ξεκίνησε ως ένα διήγημα παραγγελία του Playboy  για την περίοδο του Πάσχα...!).

Joyeux Noël - Καλά Χριστούγεννα (Γαλλία,2005)

Μη νομίζετε ότι μόνο εμείς έχουμε ιστορίες χριστουγεννιάτικες που διαδραματίζονται στο στρατό. Οι Γάλλοι δημιουργούν το Joyeux Noel, το οποίο διαδραματίζεται την περίοδο του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου όπου Γάλλοι, Γερμανοί και Σκοτσέζοι στρατιώτες σταματούν για λίγο τις εχθροπραξίες για να γιορτάσουν όλοι μαζί τα Χριστούγεννα. Βασισμένο σε πραγματική ιστορία και υποψήφια για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας.

Love Actually - Αγάπη είναι (Μεγάλη Βρετανία,2003)

Και να και οι Βρετανοί με δική τους ταινία, την πιο χαρακτηριστική ίσως, και μάλιστα με εξαιρετικότατο επιτελείο ηθοποιών. Μια πολύ γλυκιά ταινία της οποίας η ιστορία ξεκινά πέντε βδομάδες πριν τα Χριστούγεννα και καταλήγει σε αυτά. Στην ταινία υπάρχουν διάφορες ιστορίες αγάπης μεταξύ των πρωταγωνιστών, οι οποίες με κάποιο τρόπο είναι συνδεδεμένες μεταξύ τους.

Vacanze di natale (Ιταλία, 1983)

Κωμική επιλογή για τους γείτονες Ιταλούς. Από το τρέιλερ και μόνο θα καταλάβετε ότι και οι γείτονες παρόμοιες ταινίες με εμάς δημιουργούσαν τη δεκαετία του 80 (στυλ βιντεοταινίας). Η ιστορία ακολουθεί δύο οικογένειες, μία φτωχή και μία πλούσια την περίοδο των Χριστουγεννιάτικων διακοπών. Θυμίζει πολύ το αμερικάνικο Christmas Vacation, αν και η Ιταλική ταινία είναι προγενέστερη.

Bush Christmas (Αυστραλία,1983)

Ποιος να το ήξερε ότι το ντεμπούτο της Νικόλ Κίντμαν θα ήταν μια χριστουγεννιάτικη ταινία. Και όμως, στις αρχές του 80 σε μια χριστουγεννιάτικη ιστορία με μια οικογένεια (τι πρωτότυπο!) στην οποία θα ζήσουν μια περιπέτεια που δε θα ξεχάσουνε ποτέ. Η ταινία είναι remake ταινίας του 1947 με τον ίδιο τίτλο). Παρακάτω μερικές σκηνές με την Νικόλ από την ταινία.

Merry Christmas, Mr. Lawrence (Ιαπωνία,1983)

Και μια Ιαπωνική ταινία τώρα (με δόση Αγγλικών όμως), πάλι από το 1983. Η ταινία διαδραματίζεται στα ιαπωνικά κρατητήρια στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και μας εξιστορεί τη σχέση μεταξύ τεσσάρων κρατουμένων. Μεταξύ αυτών ο David Bowie (και εδώ βλέπουμε γιατί υπάρχει μας χρειάζονται τα Αγγλικά). Η ταινία είναι βασισμένη σε βιβλίο επίσης.

A Lively Christmas Eve (Γερμανία,1962)

Και επιστροφή στην Ευρώπη με μια γερμανική κωμωδία του 1962. Η ιστορία έχεις ως εξής: Ένας βετεράνος κομμουνιστής και διευθυντής εργοστασίου μαθαίνει ότι η κόρη του είναι έγκυος. Φεύγει από το σπίτι και προσπαθεί να μάθει τα πάντα για τον γαμπρό. Η συνέχεια στην οθόνη σας!

Δυστυχώς δεν βρήκα τρειλερ οπότε σας δίνω γερμανικό χριστουγεννιάτικο τραγούδι! :-D

     

The Nutcracker (Ρωσία,1973)

Τι πιο κλασικό επίσης από την ιστορία του Καρυοθράυστη. Πολλές ταινίες έχουν δημιουργηθεί από το γνωστό μπαλέτο με τη μουσική του Τσαικόφσκ. Η ταινία έγινε αρχικώς από τους Ρώσους σε κινούμενο σχέδιο και από κάτω παρουσιάζουμε ένα δείγμα του!

Tomten är far till alla barnen (Σουηδία,1999)

Και οι Σουηδοί μας παρουσιάζουν κωμωδία στα τέλη της δεκαετίας του 90. Ένα Σουηδικό χριστουγεννιάτικο πάρτυ το οποίο όμως καταλήγει σε μια ολοκληρωτική καταστροφή!Να σημειώσω ότι ανακάλυψα και ταινία των γειτόνων τους, των Φιλανδών με τον τίτλο Sällskapsresan eller Finns det svenskt kaffe på grisfesten το 1980.

 

 

     Είμαι σίγουρος ότι και άλλες χώρες θα έχουν δημιουργήσει τις δικές τους χριστουγεννιάτικες ταινίες. Εμείς παρουσιάσαμε ένα χαρακτηριστικό δείγμα αυτών.

   Και τώρα ας ευχηθούμε σε όλους "Καλά Χριστούγεννα" με all time classic τραγούδι! :-)

Το ξύλο βγήκε από την κόλαση;

    

      Το ότι βρισκόμαστε σε περίοδο κρίσης το έχουμε εμπεδώσει νομίζω όλοι μας. Άλλοι σε μικρό βαθμό (ναι ακόμα υπάρχουν και αυτοί), και άλλοι σε πολύ μεγαλύτερο. Μαγαζιά κλείνουν, οι προσφορές αυξάνονται, τα happy hours γίνονται happy days. Ο κόσμος πηγαινοέρχεται στις γειτονικές χώρες για διάφορα ψώνια, ακόμα και για τα απολύτως απαραίτητα, και για φθηνότερες επισκέψεις σε γιατρούς.

    Βέβαια, ο κόσμος μια χαρά βγαίνει αν όχι καθημερινά, τουλάχιστον τα Σαββατοκύριακα. Και τι να κάνει; Να κλειστεί μέσα και να κλαίει τη μοίρα του; Υπάρχουν 24 ώρες την ημέρα, αρκούν 2-3 να μη κλαίγεσαι. Όχι τίποτα, και να κάτσεις μέσα, δεν έχει και τίποτε άλλο να κάνεις. Πάλι θα σπαταλάς το χρόνο σου στο φαγητό μιας και η τηλεόραση δεν έχει να σου προσφέρει και αυτή τίποτε το αξιόλογο.

     Παρόλο αυτά, πριν κανένα μήνα πέτυχα στη κρατική τηλεόραση ένα ρεπορτάζ για την παράνομη κοπή δέντρων στο δάσος του Σέϊχ Σου. Όχι ότι δεν θα περιμέναμε να δούμε κάτι τέτοιο, αλλά μου φάνηκε τόσο περίεργο. Ίσως να μην έπρεπε, γιατί είμαι σίγουρος ότι όσοι είχαν τζάκι για ομορφιά, πλέον το χειρίζονται καθημερινά για την θέρμανσή τους.

     Και εκεί που λέω ότι ίσως είναι υπερβολικά τα όσα βλέπουμε στα ρεπορτάζ, να σου εκεί που περπατούσα, κοντά στη γειτονιά μου, να βλέπω άνθρωπο να κόβει ξύλα μέσα στην πόλη! Δε μιλάω φυσικά για το κέντρο της Θεσσαλονίκης (εκεί δε νομίζω να βρούμε και πολλά δέντρα), αλλά σε μεγάλο δήμο, σχετικά κοντά από το κέντρο.

     Αρχίζω και αναρωτιέμαι, σίγουρα ο άλλος που τα κόβει δε θα έχει λεφτά να αγοράσει, αλλά τι φταίει και το άτιμο το δεντράκι; Να έχεις μια όαση (λέμε τώρα…) δροσιάς μέσα στην πόλη και να την εξαφανίζεις σιγά – σιγά. Και άμα τα κόψουμε και αυτά τα λίγα που μείνανε στις πόλεις, στο τέλος από τι άλλο θα περιτριγυριζόμαστε εκτός από ντουβάρια; Και μετά; Τι θα πάρουν σειρά; Τα παράγωγα του ξύλου (βλέπε οτιδήποτε χαρτικά με πρώτα και καλύτερα το βιβλία…!);

Πάντως εγώ ήξερα ότι το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο, αλλά όπως τελικά φαίνεται είναι πράγμα του σατανά και θέλει κάψιμο! Στην πυρά, στην πυρά, λοιπόν;

Υ.Γ. Και για να ευθυμήσουμε λίγο, παρακάτω σας παραθέτω διάφορα τραγούδια περί... καψίματος! 

Τα ταξίδια μου: Άμστερνταμ - Ρότερνταμ - Χάγη - Ντελφτ (Ολλανδία)

Μετά από αρκετό διάστημα επανέρχομαι με άρθρο για ταξίδι! Αυτή τη φορά θα πάμε προς Ολλανδία μεριά και συγκεκριμένα στα κεντρικά και στα δυτικά της χώρας. Το συγκεκριμένο ταξίδι μου περιελάμβανε τις πόλεις: Άμστερνταμ (Amsterdam), Ρότερνταμ (Rotterdam), Χάγη (The Hague), Ντελφτ (Delft) και τα ψαροχώρια Μάρκεν (Marken) και Βόλενταμ (Volendam).

Η Ολλανδία, γνωστή και ως χώρα της τουλίπας, είναι από τους κλασικότερους προορισμούς για να επισκεφτείς, και φυσικά με πιο κλασικό προορισμό την πόλη του Άμστερνταμ. Εκτός από τις γνωστές τουλίπες είναι πολύ γνωστή για δύο χρήσεις: Την χρήση των ποδηλάτων (σε τεράστιο ποσοστό) και την νόμιμη χρήση μαλακών ναρκωτικών (έως μία ποσότητα βέβαια). 

Χαρακτηριστικό είναι ότι το επίπεδο της χώρας είναι πιο κάτω από αυτό της θάλασσας. Πραγματικά, το παρατηρείς όταν βρίσκεσαι σε δρόμους εκτός των πόλεων. Επίσης, η Ολλανδία είναι από τις πιο πυκνοκατοικημένες χώρες. Φανταστείτε ότι σε μια χώρα 41 τετραγωνικών χιλιομέτρων (η Ελλάδα είναι 131 τ.χ) υπάρχουν 5 πόλεις με πάνω από μισό εκατομμύριο κατοίκους!

                                     Οι γνωστοί ανεμόμυλοι!

            Οι Ολλανδοί σαν άνθρωποι δεν νομίζω ότι διαφέρουν πολύ από εμάς. Το στυλ τους είναι παρόμοιο με το δικό μας μιας και είναι αρκετά χαλαρός σαν λαός και όχι τόσο συντηρητικός (τουλάχιστον εγώ αυτό κατάλαβα). Βέβαια γνωρίζουμε ότι οι Ολλανδοί δεν πετάνε και την σκούφια τους όταν ακούνε για τους Έλληνες, ειδικά την τελευταία περίοδο. Αλλά ας συνεχίσουμε με τα του ταξιδιού και μη μπλεχτούμε με τα πολιτικά για άλλη μια φορά.

            Θα ξεκινήσω με το Άμστερνταμ, στο οποίο έμεινα και τις περισσότερες μέρες. Γενικότερα σαν πόλη δεν είναι και από τις καθαρότερες, αλλά είναι αρκετά γραφική. Λίγο τα καναλάκια, λίγο η περίεργη αρχιτεκτονική των σπιτιών και αισθάνεσαι ότι είσαι σε μια διαφορετική πόλη από τις άλλες. Κίνηση δε θα βρείτε λόγω τον ποδηλάτων, και υπάρχει και μετρό και τραμ, το οποία σας πάνε παντού. Επίσης και πολύ καλό σιδηροδρομικό δίκτυο, που ενώνει όλες τις πόλεις μεταξύ τους, αλλά και τις διπλανές χώρες (Βέλγιο, Γερμανία, Λουξεμβούργο). 

     Ο χαρακτηρισμός «Μπαφούπολη» που είχε προσδώσει ένας φίλος μου, την αδικεί πολύ. Είναι λογικό σε μια χώρα που είναι νόμιμο να καπνίζεις μαύρο, να σου μυρίζει σε κάποιες γωνιές. Αυτό θα μπορούσε όμως να συμβαίνει σε οποιαδήποτε χώρα που έχει νομιμοποιήσει τα μαλακά ναρκωτικά.Εγώ προσωπικά δεν είδα κανέναν μαστουρωμένο στους δρόμους, παρά μόνο έναν Έλληνα που έβριζε στο δρόμο, ο οποίος ήταν μάλλον ξεχασμένος εκεί καιρό(αξύριστος και άπλητος!).

     Το εθνικό μουσείο και από μπροστά η νέα ατραξιόν (και διαφήμηση) της πόλης

            Το Άμστερνταμ έχει αρκετά μέρη να επισκεφτείς. Πρώτο και κλασικό η Red Light District (Τα κόκκινα φανάρια), στο οποίο βρίσκονται τα γνωστά παράθυρα με τις ιερόδουλες φάτσα φόρα, σαν άλλες Σειρήνες να προσπαθούν να σε πείσουν να μπεις στα δωματιάκια. Η ποικιλία απίστευτη από εθνικότητες, αλλά και για όλα τα γούστα. Εκεί κοντά θα βρείτε και αρκετά μαγαζιά με διάφορα live shows, τα οποία δεν τιμήσαμε. Το δεύτερο κλασικό μέρος δεν είναι άλλο από τα Coffee shops. Και φυσικά με coffee μη πάει ο νους σας στα καφέ. Είναι μαγαζιά που μπορείς να βρεις τα μαλακά ναρκωτικά και να τα δοκιμάσεις άνετα και όχι μόνο καπνίζοντας, αλλά και τρώγοντας (τα γνωστά space cake). Φυσικά μιλάμε για χρήση μόνο από ενήλικες και με απόλυτη ευθύνη του καθενός. Είναι λογικό να μη το προτείνουμε.

      Φυσικά το μόνο σίγουρο είναι ότι θα κάνετε μια μικρή κρουαζιέρα στα κανάλια της πόλης ώστε να την γνωρίσετε και από άλλη οπτική. Στο Άμστερνταμ επίσης θα βρείτε και το σπίτι της Άννας Φρανκ, γνωστή από το ημερολόγιό της που διατηρούσε όταν κρυβόταν με την οικογένειά της από τους Γερμανούς στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Αρκετά ενδιαφέρον, αξίζει να το επισκεφτείτε. Όπως σίγουρα θα πρέπει να πάτε και στη πινακοθήκη με τους πίνακες του Βαν Γκογκ (Van Gong), τον ίσως πιο διάσημο Ολλανδό ζωγράφο. Και μιας και βρίσκεστε στην πόλη, κάντε μια βόλτα και στο μουσείο του σεξ, το οποίο εκτός του ότι θα γελάσετε, θα δείτε ότι είναι και αρκετά  εποικοδομητικό! Αξιοσημείωτα είναι και τα Rijhmuseum, το εθνικό μουσείο της Ολλανδίας και πινακοθήκη και το Stedelijk, μουσείο μοντέρνας τέχνης.

 

- Έλα να πάμε για έναν καφέ! 

- Πάμε, πάμε!

- Ρε, κάτι μου μυρίζει εδώ μέσα...

       Στο Άμστερνταμ η κεντρικότερη πλατεία είναι η Νταμ (Dam). Τα περισσότερα events γίνονται στη συγκεκριμένη πλατεία η οποία βρίσκεται στο ιστορικό κέντρο της πόλης. Τουριστική ατραξιόν είναι και το σπίτι του Ρέμπραντ, επίσης διάσημου ζωγράφου, το οποίο είναι και μουσείο. Η πόλη διαθέτει και ζωολογικό κήπο, τον Άρτις (Artis). Και μα φυσικά, για τους λάτρεις του ποδοσφαίρου, στην πόλη βρίσκεται και το στάδιο Amsterdam Arena, που είναι η έδρα του Άγιαξ (ή Αίαντας στα ελληνικά. Δε μας συμπαθούν κιόλας, αλλά ονόματα από την ελληνική μυθολογία παίρνουν).

            Ας πάμε και λίγο τώρα στο Ρότερνταμ. Το Ρότερνταμ είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ολλανδίας με το μεγαλύτερο λιμάνι όχι μόνο της χώρας, αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης. Ουσιαστικά είναι μια βιομηχανική πόλη, οπότε ξεφεύγει από το στυλ του Άμστερνταμ. Θα βρείτε αρκετούς ουρανοξύστες και πολλά σπίτια σε μοντέρνο ρυθμό. Χαρακτηριστικά είναι τα γνωστά τετράγωνα σπίτια, τα οποία είναι σπίτια σε σχήμα κύβου και γυρισμένα σε 45 μοίρες! 

                               Τα τετράγωνα σπίτια. Φαίνονται αρκετά άνετα...

Επίσης, αρκετά ενδιαφέρουσα είναι η γέφυρα της πόλης, η Erasmusbrug, την οποία ονομάζουν και Κύκνο, λόγω της ιδιαίτερης εμφάνισης της. Βέβαια, δε θα παραλείψετε να ανεβείτε στο Euromast, ο ψηλότερος πύργος της πόλης, στον οποίο μπορείτε να θαυμάσετε από ψηλά όλη την πόλη. Για τους πιο τολμηρούς, εκεί μπορείτε να κατέβετε τον πύργο με σχοινιά, ως άλλοι αναρριχητές (φυσικά και ΔΕΝ το κάναμε εμείς!). 

                         Βραδινή άποψη της γέφυρας Erasmusbrug

Για την Χάγη δε θα αναφέρω πολλά. Επίσης σύγχρονη πόλη στην οποία βρίσκονται αρκετοί διεθνείς οργανισμοί με πρώτο και καλύτερο το Διεθνές Δικαστήριο. Το Διεθνές Δικαστήριο εδρεύει στο Peace Palace, ένα αρκετά όμορφο παλάτι και εξωτερικά, αλλά και εσωτερικά. Όσο για το Ντελφτ, θα σας θυμίσει πάλι το Άμστερνταμ, μιας και είναι μια κλασική πόλη της Ολλανδίας με τα καναλάκια της. Εκεί βρίσκεται το Delft University of Technology, το μεγαλύτερο και αρχαιότερο πανεπιστήμιο της χώρας. Θεωρείται και το καλύτερο για σπουδές σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο για μηχανικούς. Επίσης, η πόλη φημίζεται για τα κεραμικά της, γνωστά και ως Delftware.

                   Το Peace Palace, η έδρα του Διεθνούς Δικαστηρίου

 Τέλος, αν θέλετε να πάρετε μια γεύση από χωριό της Ολλανδίας, κοντά σε όλα τα παραπάνω μέρη είναι τα χωριά Βόλενταμ και Μάρκεν. Θα δείτε μικρά σπιτάκια δίπλα στη θάλασσα, πολύ γραφικά και όμορφα. Επίσης θα δείτε ότι στα σπίτια δεν υπάρχουν κουρτίνες μιας και δεν έχουν πρόβλημα και δε θεωρούν ότι δεν έχουν τίποτα να κρύψουν!

                   Είναι να μη θέλεις να πας να δεις τα χωριουδάκια;

Η Ολλανδία είναι ωραιότατος προορισμός. Και μόνο να βλέπεις τα καναλάκια και τα ποδήλατα να κυκλοφορούν από δίπλα σου, χωρίς θορύβους και άσχημες μυρωδιές (εκτός όταν περνάς από τα coffee shop ;-D), αισθάνεσαι ηρεμία και γαλήνη. Θέλει λίγο προσοχή στα βράδια, ειδικά στο Άμστερνταμ, αλλά κατα τ' άλλα θα περάσετε πάρα πολύ όμορφα και θα γυρίσετε με τις καλύτερες εντυπώσεις!