Γίνε μετανάστης κι εσύ, μπορείς; Μέρος Δεύτερον

   

   Διαβάζεις άρθρα που μιλούν για το μέλλον της Ελλάδας και παράλληλα διαβάζεις και αναρτήσεις σε blogs από Έλληνες μετανάστες που βρίσκονται για ένα καλύτερο αύριο στο εξωτερικό. Αρχίζεις και αναρωτιέσαι, μπαίνεις σε διλήμματα και τελικά προσπαθείς να απαντήσεις στην εξής ερώτηση: Tι πρέπει να κάνει ένας νέος που βρίσκεται στην Ελλάδα;

    Θα μπορούσα και εγώ να μη κάθομαι να γράφω αυτή τη στιγμή (τι νόημα θα έχει άλλη μία ανάρτηση περί του θέματος αυτού θα πουν κάποιοι) ή να πάρω το μέρος αυτών που βρίσκονται στο εξωτερικό, μιας και εγώ είμαι ένα άτομο εξ αυτών. Έχοντας, όμως, συμπληρώσει πάνω από δύο χρόνια σε μία ξένη χώρα δεν μπορώ να πω ότι έχω την απάντηση και ίσως να μην είμαι και ο κατάλληλος για να απαντήσω, μιας και υπάρχουν άλλοι τόσοι σαν και μένα έξω αλλά με παραπάνω χρόνια (άρα και "εμπειρία") που ίσως θα μπορούσαν να δώσουν μια καλύτερη απάντηση πάνω στο θέμα "Εξωτερικό".

       Σε προηγούμενη ανάρτησή μου είχα αναλύσει το πόσο εύκολο είναι τελικά να φύγει κάποιος και να πάει σε μια ξένη για αυτόν χώρα. Καλώς ή κακώς δεν ήταν και δεν είναι εύκολη υπόθεση γιατί πολλοί νομίζουν ότι είναι απλό να βρεις μια δουλειά στο εξωτερικό, ειδικά πηγαίνοντας σε μια πλούσια χώρα. Φυσικά, για κάποιους συμβαίνει και μάλιστα πολύ γρήγορα, αλλά και για κάποιους όχι. Σίγουρα βέβαια, η εύρεση εργασίας είναι πιο εύκολη σε κάποιες χώρες, πόσο μάλλον που είναι και οικονομικά καλύτερες, απ' ότι στη δική μας.

    Σχετικά πρόσφατα είχα διαβάσει μια ανάρτηση ενός παιδιού που ζει στο εξωτερικό εδώ και λίγα χρόνια. Περιγράφει τη δική του "ιστορία του εξωτερικού" (πλέον θα καταντήσει γραφικό  από όλους όσους βρισκόμαστε έξω βέβαια...) έτσι όπως την είδε και τη βλέπει με τα δικά του μάτια. Λίγο πολύ μια ιστορία που έχει κοινά σημεία με αρκετούς που έχουν φύγει σε μια άλλη χώρα. Στο τέλος της ανάρτησης, αναφέρει ότι δε σκοπεύει να γυρίσει στην Ελλάδα και δείχνει την απαισιοδοξία του. Αρχίζουν, λοιπόν, και μου δημιουργούνται πάλι ερωτήματα: Τελικά ποιος θα μείνει πίσω; Και αυτή η χώρα πως θα πάει μπροστά; Και πότε θα γίνει αυτό; Φυσικά η μόνη σίγουρη απάντηση που έχω να δώσω είναι ότι δεν είμαι εγώ αυτός που θα γυρίσω και θα σώσω τη χώρα (Θα το ήθελα πολύ, αλλά...). Εδώ, όμως, μπαίνει ένα άλλο ζήτημα. 

      Προσωπικά δεν είμαι από αυτούς που θα πουν ότι δε θα γυρίσουν ποτέ πίσω στη χώρα τους. Και ναι, όπως αναφέρει ο συγγραφέας της συγκεκριμένης ανάρτησης που διάβασα, υπάρχουν αρκετοί Έλληνες που κλαίγονται και καταριούνται τη χώρα που τους προσφέρει ένα ψωμί, και γυρνώντας πίσω για διακοπές, το παίζουν κάποιοι. Αυτή τη λογική όμως του "Ελληναρά" όπως αναφέρει, δυστυχώς τη βλέπαμε ανέκαθεν. Και να το θέσω αλλιώς. Το ίδιο δε συνέβαινε με κάποιους όταν πηγαίναν για δουλειά σε μεγάλη πόλη, καταριόντουσαν αφεντικά, συγκοινωνίες και πολλά άλλα "κακά" της πόλης, αλλά όταν γύριζαν στο χωριό ήταν οι πρωτευουσιάνοι και καμάρωναν στα καφενεία;  

         Η θέση η δική μου είναι κάπου ενδιάμεσα. Χαίρομαι πολύ για αυτούς που είναι στο εξωτερικό, που δε μεμψιμοιρούν και που εκτιμούν τη χώρα στην οποία βρίσκονται, γιατί τους έδωσε κάτι που δεν τους πρόσφερε η χώρα που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν. Δεν μπορώ όμως να μην εκτιμήσω και αυτούς που μένουν πίσω. Είτε γιατί δε θέλουν να φύγουν από τη χώρα γιατί θεωρούν πως είναι καλύτερο να το παλέψεις έστω και με λιγότερα λεφτά, είτε γιατί δεν έχουν το χρήμα αυτό που χρειάζεται για ένα ξεκίνημα εκτός. 
        Και δω θα καταλήξω πως ο καθένας μας πρέπει να ξέρει ότι το εξωτερικό δεν είναι για όλους. Είναι καθαρά μια επιλογή που θέλει πολύ σκέψη και θέληση. Και στη συνέχεια, υπομονή και επιμονή. Βλέποντας τα αρνητικά και τα θετικά αυτής της επιλογής. Γιατί δίχως αυτά, καταλήγεις στη λογική του "Ελληναρά"...