Το ότι βρισκόμαστε σε περίοδο κρίσης το έχουμε εμπεδώσει νομίζω όλοι μας. Άλλοι σε μικρό βαθμό (ναι ακόμα υπάρχουν και αυτοί), και άλλοι σε πολύ μεγαλύτερο. Μαγαζιά κλείνουν, οι προσφορές αυξάνονται, τα happy hours γίνονται happy days. Ο κόσμος πηγαινοέρχεται στις γειτονικές χώρες για διάφορα ψώνια, ακόμα και για τα απολύτως απαραίτητα, και για φθηνότερες επισκέψεις σε γιατρούς.
Βέβαια, ο κόσμος μια χαρά βγαίνει αν όχι καθημερινά, τουλάχιστον τα Σαββατοκύριακα. Και τι να κάνει; Να κλειστεί μέσα και να κλαίει τη μοίρα του; Υπάρχουν 24 ώρες την ημέρα, αρκούν 2-3 να μη κλαίγεσαι. Όχι τίποτα, και να κάτσεις μέσα, δεν έχει και τίποτε άλλο να κάνεις. Πάλι θα σπαταλάς το χρόνο σου στο φαγητό μιας και η τηλεόραση δεν έχει να σου προσφέρει και αυτή τίποτε το αξιόλογο.
Παρόλο αυτά, πριν κανένα μήνα πέτυχα στη κρατική τηλεόραση ένα ρεπορτάζ για την παράνομη κοπή δέντρων στο δάσος του Σέϊχ Σου. Όχι ότι δεν θα περιμέναμε να δούμε κάτι τέτοιο, αλλά μου φάνηκε τόσο περίεργο. Ίσως να μην έπρεπε, γιατί είμαι σίγουρος ότι όσοι είχαν τζάκι για ομορφιά, πλέον το χειρίζονται καθημερινά για την θέρμανσή τους.
Και εκεί που λέω ότι ίσως είναι υπερβολικά τα όσα βλέπουμε στα ρεπορτάζ, να σου εκεί που περπατούσα, κοντά στη γειτονιά μου, να βλέπω άνθρωπο να κόβει ξύλα μέσα στην πόλη! Δε μιλάω φυσικά για το κέντρο της Θεσσαλονίκης (εκεί δε νομίζω να βρούμε και πολλά δέντρα), αλλά σε μεγάλο δήμο, σχετικά κοντά από το κέντρο.
Αρχίζω και αναρωτιέμαι, σίγουρα ο άλλος που τα κόβει δε θα έχει λεφτά να αγοράσει, αλλά τι φταίει και το άτιμο το δεντράκι; Να έχεις μια όαση (λέμε τώρα…) δροσιάς μέσα στην πόλη και να την εξαφανίζεις σιγά – σιγά. Και άμα τα κόψουμε και αυτά τα λίγα που μείνανε στις πόλεις, στο τέλος από τι άλλο θα περιτριγυριζόμαστε εκτός από ντουβάρια; Και μετά; Τι θα πάρουν σειρά; Τα παράγωγα του ξύλου (βλέπε οτιδήποτε χαρτικά με πρώτα και καλύτερα το βιβλία…!);
Πάντως εγώ ήξερα ότι το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο, αλλά όπως τελικά φαίνεται είναι πράγμα του σατανά και θέλει κάψιμο! Στην πυρά, στην πυρά, λοιπόν;
Υ.Γ. Και για να ευθυμήσουμε λίγο, παρακάτω σας παραθέτω διάφορα τραγούδια περί... καψίματος!
