Με στοιχειώνει η Britney Spears!

  

     Το ότι θα έγραφα μετά από τόσο καιρό στο blog και θα ασχολιόμουν με τη star που κάποιοι αγαπούν και κάποιοι αγαπούν να μισούν δεν το περίμενα. Έλα μου όμως που το πολυαγαπημένο μας youtube έκανε τη δουλειά του και πάλι.

   Εκεί, λοιπόν, που ακούς διάφορα hit της τωρινής εποχής, να σου και ένα βίντεο με μία μίξη τραγουδιών της Britney. Και να σου και οι αναμνήσεις από το παρελθόν οι οποίες σε πηγαίνουν 15 σχεδόν χρόνια πίσω. Τότε που ένα λιτό και απέρριτο εμφανισιακά cd-single της Ms Spears φτάνει στα χέρια μου ως δώρο γενεθλίων.

     Το σινγκλάκι έχει ως εξώφυλλο τη baby φάτσα της Britney, με φουσκωμένα χείλη αλά Δέσποινα Βανδή, και να σου λέει, αθώα μεν αλλά προκλητικά κατά βάθος, άνοιξε και άκουσε το τραγούδι μου τώρα. Μην αργείς καθόλου... Το κομμάτι δεν ήταν άλλο φυσικά από το "...baby one more time". Ανοίγω το cd και κάπου εκεί έχει και τους στίχους από το κομμάτι. Τους διαβάζω και μονολογώ: Θα κάνει καριέρα αυτό το κοριτσάκι με ένα τραγούδι που λέει συνέχεια "βάρα με άλλη μία φορά"; Έστω και μεταφορικά; Που πας κουκλίτσα μου με τέτοιο κομμάτι για αρχή καριέρας; Το χειρότερο επακολουθεί. Βάζω το cd να παίξει, ακούω το κομμάτι και η πρώτη μου αίσθηση είναι μια απογοήτευση. Τζάμπα δώρο γενεθλίων, χαράμι τα λεφτά του. Το κομμάτι δε μου αρέσει και το θεωρώ κάτω του μετρίου.

   Μικρή και αθώα...

   Φυσικα οι παραγωγοί ήξεραν τι έκαναν. Σου λέει θα το προμοτάρουμε λίγο στην tv και στα περιοδικά, θα το παίξουμε στα ραδιόφωνα σε καθημερινή βάση, θα το βάλει και αυτός που αγοράζει το cd πολλές φορές, θα γίνει μεγάλο σουξέ. Και έτσι ακριβώς έγινε. Το έβαλα και γω άλλες δυο, τρεις φορές και το κομμάτι άρχισε να μένει μέσα μου. Και οι δύο φορές γίναν εικοσιδύο, και εκατό δύο. Κανονική πλύση εγκεφάλου και από τηλεόραση και περιοδικά όπου φτάνεις σε τέτοια φάση που θες να χαστουκίσεις  την Britney κανονικότατα.
     Το Πάσχα εκείνης της χρονιάς βρίσκομαι στην Αθήνα και όλη μέρα να παίζει Britney. Mad, Mtv, Vhs, και τo videoclip το έχουμε μάθει απ' έξω. Αφού πλέον αναρωτιέσαι βλέποντάς το, πόσο ωραία σχολεία έχουν στην Αμερική, που περιμένεις με ανυπομονησία να τελειώσει η ώρα παίζοντας με το στυλό στο θρανίο σου και χτυπώντας το κουδούνι να ξεχύνεσαι στους διαδρόμους χορεύοντας με τους συμμαθητές σου για τον έρωτά σου. Φυσικά επιστρέφεις στο ελληνικό σχολείο μετά τις διακοπές του Πάσχα και ανακαλύπτεις ότι ουδεμία σχέση και επιστρέφεις στην πραγματικότητα...

   Και ας πάμε λίγο στα "ιστορικά" στοιχεία: Μετά από όλο αυτό το μεγάλο μπαμ που κάνει Britney, o ολοκληρωμένος δίσκος γίνεται επίσης παγκόσμια επιτυχημένος, βγαίνουν τα hits το ένα μετά το άλλο και σαρώνει βραβεία. Οχι πολύ καιρό μετά, βγάζει και δεύτερο δίσκο. Oops, she did it again. Πάλι επιτυχίες, πάλι κόλλημα. Περνάει ένας ακόμη χρόνος, ξαναβγάζει δίσκο παράλληλα με μία ταινία. Η ταινία έχει σενάριο διά χειρός Shonda Rhimes. (Ποια είναι αυτή; Η δημιουργός του Grey's Anatomy...!) Η ταινία πάει άπατη, το cd πάλι μια χαρά. Περνάνε άλλα δύο χρόνια, νέο cd, συνεργασία με Madonna σε τραγούδι (αφού είχαν ήδη προκαλέσει με το γνωστό φιλί σε live εμφάνιση σε βραβεία), κερδίζει και το πρώτο Grammy της καριέρας της (και το μοναδικό βραβείο μουσικής που δεν είχε κερδίσει μέχρι στιγμής) με το τραγούδι Toxic.

  

Ωριμάζουμε!

   Και εκεί αρχίζει ο κατήφορος. Ναρκωτικά, γάμοι, παιδιά, navy κουρέματα. Με λίγα λόγια αν όχι πάτος, λίγο πριν τον φτάσει. Τέσσερα χρόνια μετά το από το τελευταίο της cd, βγάζει καινούργιο δίσκο. Blackout. Και δυστυχώς, blackout και στην καριέρα. Παρότι βροντοφωνάζει "It's Britney, bitch", μια κάκιστη εμφάνιση σε βραβεία, δείχνει ότι η Britney τελικά θέλει να διανύσει πολύ δρόμο ακόμη για να φτάσει στα επίπεδα του παρελθόντος. Κάπου όμως στα τέλη του 2008, συνέρχεται κάπως, δημιουργεί το δίσκο Circus, ο οποίος θυμίζει κάτι από παλιά Britney. H ίδια φαίνεται να έχει διαγράψει (όσο γίνεται αυτό) το παρελθόν και προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της. Και τα καταφέρνει. Κάνει και τη παγκόσμια περιοδεία της και μπαίνει σε τροχιά επιτυχίας. Ο επόμενος δίσκος, Femme Fatale, και τελευταίος της μέχρι στιγμής, είναι επίσης επιτυχημένος (με τα σημερινά δεδομένα) και δείχνει μια πιο "ώριμη" Britney, που ξέρει να "Scream and Shout". 

Η δισκογραφία της Britney 

    Τι είναι όμως αυτό που με έκανε να γράψω τη συγκεκριμένη ανάρτηση; Συνειδητοποίησα ότι μαζί με τη Britney, ουσιαστικά μεγάλωσα και γω μαζί της. Από το πρώτο της τραγούδι που εγώ έμπαινα στην εφηβεία, μέχρι τώρα που φτάνω σιγά και σταθερά στα πρώτα -άντα (κρύβε χρόνια, κρύβε χρόνια...!) και η Britney τραγουδά "Oh la la" έχοντας μαζί της στο clip τα δύο της παιδιά που είναι 8 και 7 ετών. Είναι μετά να μη σε στοιχειώνει το φαινόμενο της εποχής μου που λέγεται Britney Spears;