Τον τελευταίο καιρό παρότι είμαι αρκετό χρόνο στο σπίτι (η αγαπημένη ανεργία βλέπεται…) την τηλεόραση την ανοίγω ελάχιστα. Και όμως, δεν είναι λόγω του ότι τρώω πολύ χρόνο στον υπολογιστή, όπως πολύ θα μπορεί να νομίζουν. Ανέκαθεν από τα δέκα μου χρόνια (ναι, από τόσο μικρός ασχολιόμουν με υπολογιστές…!), ο χρόνος για την τηλεόραση υπήρχε. Και ήταν αρκετός.
Κάποτε χαιρόσουν να ανοίξεις την τηλεόραση. Υπήρχαν χαρούμενες παιδικές εκπομπές, ωραιότατα ελληνικά σίριαλ, και αξιολογότατες εκπομπές. Φυσικά όχι ότι δεν υπήρχαν και trash εκπομπές. Αυτές σε οποιαδήποτε χώρα και να βρίσκεσαι και να ανοίξεις την τηλεόραση θα υπάρχουν. Αλλά αρχίζω να συνειδητοποιώ ότι το trash, ή το σκουπίδι στην ελληνική γλώσσα(απλά είναι τόσος βαρύς ο χαρακτηρισμός που λες να μην τον χρησιμοποιείς), αρχίζει και κατακλύζει την ελληνική τηλεόραση από το πρωί έως το βράδυ. Πλέον είναι ελάχιστες οι αξιόλογες εκπομπές που και εγώ ακόμα ούτε αυτές θα δω αφού δεν έχω διάθεση να πατήσω το κουμπί ΟΝ του χειριστηρίου.
Κάποτε χαιρόσουν να ανοίξεις την τηλεόραση. Υπήρχαν χαρούμενες παιδικές εκπομπές, ωραιότατα ελληνικά σίριαλ, και αξιολογότατες εκπομπές. Φυσικά όχι ότι δεν υπήρχαν και trash εκπομπές. Αυτές σε οποιαδήποτε χώρα και να βρίσκεσαι και να ανοίξεις την τηλεόραση θα υπάρχουν. Αλλά αρχίζω να συνειδητοποιώ ότι το trash, ή το σκουπίδι στην ελληνική γλώσσα(απλά είναι τόσος βαρύς ο χαρακτηρισμός που λες να μην τον χρησιμοποιείς), αρχίζει και κατακλύζει την ελληνική τηλεόραση από το πρωί έως το βράδυ. Πλέον είναι ελάχιστες οι αξιόλογες εκπομπές που και εγώ ακόμα ούτε αυτές θα δω αφού δεν έχω διάθεση να πατήσω το κουμπί ΟΝ του χειριστηρίου.
Το θέμα είναι ποιος φταίει για την κατάντια της ελληνικής TV; Ο ιδιοκτήτης του καναλιού; Ο παραγωγός μιας εκπομπής; Μήπως αυτός που διαμορφώνει το πρόγραμμα; Ή ο παρουσιαστής; Φυσικά και κανένας από όλους αυτούς δε φταίει παρά μόνο ο ίδιος ο τηλεθεατής. Και γιατί; Γιατί δίνει αξία σε ανθρώπους που δεν πρέπει.
Τι βλέπω και εγώ το νήπιο...
Κανείς δε λέει να μην ανοίξεις την τηλεόραση. Ίσα, ίσα δεν είναι λίγες οι φορές που μας έχει δώσει αρκετές δόσεις ψυχαγωγίας, ενημέρωσης, ακόμα και συγκίνησης. Μη ξεχνάμε ότι είναι ένα από πιο διαδεδομένα μέσα ενημέρωσης (αν και πιστεύω ότι πλέον το διαδίκτυο έχει τα πρωτεία) και ένα μέσο που στη στιγμή μπορεί να σε ψυχαγωγήσει.
Το ζήτημα, όμως, είναι άλλο. Ότι εσύ τηλεθεατή, «θεοποιείς» αρκετούς από αυτούς, ώστε να έχουν ψωνιστεί τόσο πολύ με τη δημοσιότητα και να τους βλέπουμε (ή καλύτερα βλέπεται…) στα κανάλια να θεωρούν τους εαυτούς τους «ανώτερα»πλάσματα από τον απλό καθημερινό Έλληνα.
Ακόμα περισσότερο, αυτό αρχίζει και εξαπλώνεται και στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Δε λέω, φυσικά και να δημιουργήσουν οι παρουσιαστές και οι καλλιτέχνες λογαριασμούς και στο Facebook, και στο Twitter, και στο Google+, και όπου γουστάρουν. Και κάποιοι αξίζουν και να τους ακολουθείς ίσως. Αλλά όταν βλέπω άτομα της τηλεόρασης και της μουσικής που για μένα, καλώς ή κακώς, είναι κατωτέρου επιπέδου, που τους ακολουθούν χιλιάδες και τους υπερεκτιμούν και τους έχουν κάνει να πιστεύουν πως είναι η Oprah, η Lady GaGa και ο Larry King μαζί, τότε στεναχωριέμαι πολύ για την κατάντια και της τηλεόρασης, αλλά και γενικότερα του ελληνικού πολιτισμού!
Κατάλαβε φίλε τηλεθεατή ότι εσύ φταις για αυτή την κατάντια (και δυστυχώς αυτό δεν ισχύει μόνο στην τηλεόραση…!). Και μη σε στεναχωρεί που βλέπεις τούρκικες σειρές στο πρόγραμμά σου. Αρχίζω και πιστεύω ότι είναι πολύ πιο ανώτερες πλέον από τα περισσότερα ελληνικά προγράμματα που παίζουν τις υπόλοιπες ώρες…
