Αυτή τη φορά θα ξεφύγω από τα καθιερωμένα άρθρα του blog. Είχα στο μυαλό μου καιρό να γράψω για την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε σε αυτή τη χώρα, τη γνωστή ελληνική κρίση ή ξενικά greek crisis, μέσα από τη δική μου ματιά. Αλλά έλεγα ότι ποιος είμαι εγώ και σε τι θέση είναι για να σχολιάσω το οτιδήποτε. Έτυχε όμως αυτές τις μέρες να ακούσω ένα τραγούδι που τόσο ταιριάζει με την όλη αυτή κατάσταση, που δε γινόταν να μην γράψω κάτι ώστε να βγει από μέσα μου.
Καταρχάς πιστεύω ότι ο κόσμος έχει βαρεθεί να διαβάζει θέματα για τα οικονομικά και τα πολιτικά της χώρας μας. Για το πώς χώρες όπως η Γερμανία «αδιαφορούν» για μας, για το αν θα πάρουμε τις δόσεις από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο κτλ. κτλ. Ο πολίτης νομίζω ότι κουράστηκε να ακούει και να βλέπει το οτιδήποτε σχετίζεται με αυτά. Κάποτε, σε παλαιότερο εργασιακό χώρο κάποια χρόνια πριν, υπήρχε μια περίοδος που επειδή η εταιρεία ήθελε να κάνει αλλαγές στο προσωπικό, έπρεπε να απολύσει άτομα. Την πρώτη περίοδο ήμασταν (αν και εγώ όχι και τόσο πολύ σαν φοιτητής) σε μια φάση αγωνίας και φόβου. Το ράδιο αρβύλα έπαιζε τρελά, και μάθαινες από παντού κουτσομπολιά για το ποιος μπορεί να φύγει και ποιος όχι. Ώσπου περνούσαν μέρες, μήνες και τίποτα. Είχε καταντήσει το όλο θέμα τόσο βαρετό να το συζητάς που κανένας δεν ασχολιόταν πια. Κάπως έτσι είναι η κατάσταση τώρα. Ακούμε, διαβάζουμε, μας πιάνουν φοβίες, άγχη. Και στην τελική για πιο λόγο; Για κάτι που είναι προδιαγραμμένο ίσως;
Δώσε! Σπάστα όλα!
Τελικά κάποια στιγμή στην εταιρία έγιναν απολύσεις. Σε περίοδο που δεν «ακουγόταν» τίποτε από κουτσομπολιά και τα ράδιο αρβύλα είχαν σωπάσει. Και έτσι πιστεύω ότι θα γίνει εδώ. Όταν ο απλός κοσμάκης εκεί που θα κάθεται, και που εχει βαρεθεί να του πιπιλίζουν το μυαλό, θα του πουν ότι η χώρα του χρεοκόπησε και τέλος.
Οπότε το ζήτημα είναι τι μπορεί να κάνει ο κόσμος γι’ αυτό; Μήπως το τραγούδι που ακούω έχει πραγματικά νόημα; Ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για μας; Αυτό νομίζω ότι οι περισσότεροι το έχουν καταλάβει. Ποιος ενδιαφέρετε πραγματικά όταν ο ίδιος ο πολιτικός λένε πως «τα φάγαμε μαζί». Όταν σου λένε ότι δεν υπάρχει ούτε ένας τίμιος Έλληνας πολίτης. Και αν τα λένε αυτά οι Έλληνες πολιτικοί δεν είναι λογικό ότι θα μας «κράζουν» και οι ξένοι; Βέβαια και αυτοί που να καταλάβουν ότι η ενδεχόμενη χρεοκοπία της μικρής Ελλαδίτσας θα πάρει σβάρνα και όλους αυτούς που μας θάβουν. Πόσο πιστεύω ότι εδώ ισχύει το «Μη κρίνεις για να μη κριθείς»…
Ένα ωραιότατο ντόμινο! Να τι φοβούνται τα "παιδάκια" του εξωτερικού!
Σε όλα αυτά υπάρχει και το κίνημα των Αγανακτισμένων. Μου αρέσει η ιδέα και η όλη λογική της. Αλλά σε μια χώρα που η λογική έχει εξαφανιστεί, ποιος ο λόγος να μαζευτείς για να δείξεις την αγανάκτηση σου; Και γιατί Έλληνα πολίτη αγανακτείς τώρα; Μετά από τόσα χρόνια που έχεις ψηφίσει αυτούς που τώρα σε έχουν τοποθετήσει σε αυτή τη θέση; Μήπως είναι άδικος κόπος και μόνο που πας; Αφού το ξαναλέω, δεν ενδιαφέρετε κανείς πραγματικά για σένα, δυστυχώς…
Αλλά υπάρχει και αυτή η υποκρισία της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου. Να βλέπεις άτομα διάσημα να λένε ότι και αυτοί είναι αγανακτισμένοι, ενδιαφέρονται για τον απλό κοσμάκη. Είμαι σίγουρος ότι δε τους αρέσει αυτό που βλέπουν. Και αυτοί θα φοβούνται για τις θέσεις τους σε μια τέτοια περίοδο. Όταν όμως βγάζει τα λεφτά από διάφορες δουλειές που κάνεις, είτε λέγεται τηλεόραση, είτε λέγεται πίστα, είτε λέγεται μαγαζί στην παραλιακή, μη βγαίνεις και μου λες ότι είσαι με τον απλό κοσμάκη. Γιατί λόγω του κοινωνικού σου status δεν συγκρίνεσαι πλέον με τον απλό πολίτη. Όποτε καλύτερα να μασάς, παρά να μιλάς.
Γίναμε και τρελό μιούζικαλ! Τι Grease, τι Greece!
Το τελευταίο που έχω να αναφέρω είναι το τι έχω ακούσει από άτομα αρκετά μεγαλύτερης ηλικίας. Οι οποίοι λένε να πάει η χώρα στη χρεοκοπία, για να μάθουν και τα νέα παιδιά πως είναι να ζεις με λίγα και να μη τα σπαταλάς από εδώ και από εκεί. Εδώ μόνο δυο πράγματα έχω να πω: Πρώτον αυτά τα παιδιά από εσάς έμαθαν αυτή τη ζωή και όχι από μόνα τους, και δεύτερον, για την τωρινή κατάσταση δε φταίει ούτε το δεκάχρονο, ούτε ο εικοσάρης νέος. Αλλά εσείς που τώρα πιστεύεται ότι είναι καλό για τον νέο το να μην έχει λεφτά. Εσείς που τα 30 χρόνια ψηφίζεται αυτούς που νοιάζονται για σας και τώρα σας κοροϊδεύουν μπροστά στα μούτρα σας.
Έξυπνη η παραπάνω φωτό...Γι αυτό μας προετοιμάζανε στο στρατο ;-) !
Αλλά υπάρχει και αυτή η υποκρισία της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου. Να βλέπεις άτομα διάσημα να λένε ότι και αυτοί είναι αγανακτισμένοι, ενδιαφέρονται για τον απλό κοσμάκη. Είμαι σίγουρος ότι δε τους αρέσει αυτό που βλέπουν. Και αυτοί θα φοβούνται για τις θέσεις τους σε μια τέτοια περίοδο. Όταν όμως βγάζει τα λεφτά από διάφορες δουλειές που κάνεις, είτε λέγεται τηλεόραση, είτε λέγεται πίστα, είτε λέγεται μαγαζί στην παραλιακή, μη βγαίνεις και μου λες ότι είσαι με τον απλό κοσμάκη. Γιατί λόγω του κοινωνικού σου status δεν συγκρίνεσαι πλέον με τον απλό πολίτη. Όποτε καλύτερα να μασάς, παρά να μιλάς.
Το τελευταίο που έχω να αναφέρω είναι το τι έχω ακούσει από άτομα αρκετά μεγαλύτερης ηλικίας. Οι οποίοι λένε να πάει η χώρα στη χρεοκοπία, για να μάθουν και τα νέα παιδιά πως είναι να ζεις με λίγα και να μη τα σπαταλάς από εδώ και από εκεί. Εδώ μόνο δυο πράγματα έχω να πω: Πρώτον αυτά τα παιδιά από εσάς έμαθαν αυτή τη ζωή και όχι από μόνα τους, και δεύτερον, για την τωρινή κατάσταση δε φταίει ούτε το δεκάχρονο, ούτε ο εικοσάρης νέος. Αλλά εσείς που τώρα πιστεύεται ότι είναι καλό για τον νέο το να μην έχει λεφτά. Εσείς που τα 30 χρόνια ψηφίζεται αυτούς που νοιάζονται για σας και τώρα σας κοροϊδεύουν μπροστά στα μούτρα σας.
Ωραία πες τα λες κι εσύ, αλλά το τελικό συμπέρασμα πιο είναι; Ένα και μόνο Ότι εμείς οι νέοι σίγουρα έχουμε το μέλλον στα χέρια μας. Αρκεί να μην έχουμε τη νοοτροπία των μεγαλυτέρων μας. Γιατί αυτή και μόνο οδήγησε τη χώρα σε αυτή τη θέση. Κανείς άλλος. Οπότε ίσως και αυτοί να μη νοιάζονται πραγματικά για μας…
Και τώρα, αφιερωμένο:
