Eurovision και Ελλάδα (Part 1)

     Δε νοείται αυτό το blog να μην ασχοληθεί λίγο με το πανηγυράκι της Ευροβυζιόν! Ο διαγωνισμός της Eurovision διεξάγεται από το 1956 και η Ελλάδα έστειλε την πρώτη συμμετοχή της το 1974. Εμείς, θα πάρουμε τη μηχανή του χρόνου και θα σχολιάσουμε όλες τις  συμμετοχές της Ελλάδας, από τη Μαρινέλλα το 1974 έως το 2011 και τον Λούκα. Θα χωρίσουμε τις συμμετοχές στα 2, γιατί είναι πολλές, οπότε θα ξεκινήσουμε από την περίοδο μεταξύ ‘74 και ‘93. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν!

(1974) Μαρινέλλα – Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου

Πόντοι: 7                                                         Θέση: 11^η στις 17

    Η Ελλάδα κάνει το ντεμπούτο της στο διαγωνισμό της Eurovision με ένα κομμάτι καθαρά λαϊκό. Η Μαρινέλλα τραγουδά για το πόσο απλόχερα ο Θεός της δίνει κρασί, θάλασσα και αγόρι, και στη σκηνή την βρίσκουμε στη μέση, με ανοιχτό πουκαμισάκι ώστε να φανεί λίγο από το μπούστο,  ανεβασμένη σε δικό της βάθρο (εμ, αυτό έλειπε), έχοντας από αριστερά της  τα 4 φωνητικά και από τα δεξιά της τον μπουζουξή. Υ.Γ. Εκείνη τη χρονιά κέρδισαν οι ABBA.

(1976) Μαρίζα Κωχ – Παναγιά μου, Παναγιά μου

Πόντοι: 20                                                       Θέση: 13^η στις 18

    Το 1975 η Ελλάδα δε συμμετείχε στη Eurovision ως διαμαρτυρία για τη τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Το 1976 που επιστρέφει η Ελλάδα στο διαγωνισμό, διαμαρτύρεται αυτή τη φορά μουσικά με το τραγούδι Παναγιά μου, Παναγιά μου και τη φωνή της Μαρίζας Κωχ. Η Κωχ τραγουδά όρθια, φορώντας μαύρα και δίπλα της ένας οργανοπαίχτης με μαντολίνο. Λιτά και απέριττα.

(1977) Πασχάλης, Μαριάννα, Ρόμπερτ και Μπέσυ – Μάθημα Σολφέζ

Πόντοι: 92                                                       Θέση: 5^η στις 18

    Αβάντι ντο φα φα φα. Η Ελλάδα παραδίδει μάθημα σολφέζ, με το γνωστό και μη εξαιρετέο κουαρτέτο, και κατορθώνει να φτάσει μέσα στην πεντάδα του διαγωνισμού εκείνη τη χρονιά. Η αλήθεια είναι ότι βλέποντας την εμφάνιση της Ελλάδας, νομίζεις ότι βλέπεις την Μελωδία της Ευτυχίας και περιμένεις πότε θα βγει η Τζούλι Άντριους για να πάρει τα 4 παιδιά να κρυφτούν στα βουνά. Οι ξένοι εκτίμησαν την προσπάθεια του καρέ του μωβ και η Ελλάδα παίρνει την 5^η θέση.

(1978) Τάνια Τσανακλίδου – Τσάρλι Τσάπλιν

Πόντοι: 66                                                       Θέση: 8^η στις 20

    Τι να πει κανείς για την Τάνια Τσανακλίδου. Εκπληκτική φωνή. Ότι και να της έδινες να τραγουδήσει, δεν υπήρχε αμφιβολία ότι θα το ερμήνευε με πάθος. Οπότε και ένα τραγούδι για τον Τσάρλι Τσάπλιν το τραγούδησε μοναδικά, ντυμένη μάλιστα όπως ο Σαρλό. Γι’ αυτό «χτυπάμε» μια θέση στη δεκάδα και αυτή τη χρονιά και πηγαίνουμε στο 1979.

 

(1979) Ελπίδα – Σωκράτης

Πόντοι: 69                                                       Θέση: 8^η στις 19

    Στο διαγωνισμό θα έπρεπε λίγο να υψώσουμε το ανάστημά μας και να δείξουμε στο ευρωπαικό κοινό το πόσο εκτιμάμε τους αρχαίους ημών πρόγονους. Και ποιον σκεφτήκαμε θα κάνουμε σούπερ σταρ; Βάλαμε κάτω όλους τους φιλόσοφους και με μικρή διαφορά κερδίζει ο Σωκράτης τον οποίο Θεό Θεό δεν τον λένε, αλλά τον αναδείξαμε ως το δικό μας σταρ. Η Ελλάδα ήταν φαβορί για την πρωτιά, αλλά καταλήξαμε στην 8^η τιμητική θέση. Bonus: Στα φωνητικά πίσω βλέπουμε την Λία Βίσση και την Πωλίνα!

(1980) Άννα Βίσση και Επίκουροι– Ωτοστόπ

Πόντοι: 30                                                       Θέση: 13^η στις 19

    Η απόλυτη Άννα Βίσση κάνει το ντεμπούτο της στη σκηνή της Eurovision (θα γυρίσει άλλες 2 φορές, μία με την πατρίδα της Κύπρο και μία με την Ελλάδα). Έχοντας παρέα τους Επίκουρους τραγουδά ανέμελη για το πόσο ευχάριστο είναι να γυρνάς τον κόσμο με ωτοστόπ. Στην εποχή μας βέβαια συνήθως τον ωτοστοπατζή δεν τον έχουμε συνδέσει με τη φάτσα της Βίσση, αλλά ως τουρίστα που καταλήγει να είναι παρανοϊκός δολοφόνος. Οι ξένοι δεν πείστηκαν και μας άφησαν στο δρόμο να συνεχίζουμε να κάνουμε ωτοστόπ. 

(1981) Γιάννης Δημητράς – Φεγγάρι Καλοκαιρινό

Πόντοι: 55                                                       Θέση: 8^η στις 20

    Επιστροφή στις μπαλάντες. Και επιτέλους η Ελλάδα στέλνει και έναν άνδρα για εκπρόσωπο μετά τις γυναικείες παρουσίες και τα γκρουπ. Παρέα με μια κοπελιά να παίζει πίανο, με ένα μπλε ηλεκτρίκ πουκαμισάκι και μαλλί αφάνα ο Γιάννης Δημητράς τραγουδά το σίκουελ του «Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και το αγόρι μου». Φεγγαράκι του καλοκαιριού, μια θέση πάλι στη δεκάδα και στην «σταμπαρισμένη» για την Ελλάδα 8^η θέση.

(1983) Κρίστι Στασινοπούλου – Μου λες

Πόντοι: 32                                                       Θέση: 14^η στις 20

    Το 1982 η Ελλάδα ακυρώνεται από το διαγωνισμό γιατί το τραγούδι που θα στέλναμε (με τη φωνή του Θέμη Αδαμαντίδη) δεν ήταν αυθεντικό. Οπότε επιστρέφουμε και πάλι στο διαγωνισμό το 1983 με την Κρίστι Στασινοπούλου και μια ατμοσφαιρική μπαλάντα. Η Κρίστη ντυμένη ως γυναικάρα με τα κόκκινα, βγάζοντας έξω τους ώμους και με μαλλί λιονταριού (τρελή μόδα της εποχής) καταλαμβάνει την 14^η θέση. 

(1985) Τάκης Μπινιάρης – Μοιάζουμε

Πόντοι: 15                                                       Θέση: 16^η στις 19

    Πάλι η Ελλάδα δεν εμφανίζεται στη Eurovision το 1984 (όπου θα στέλναμε την Πωλίνα με το τραγούδι Wagon Lit) λόγω του ότι συνέπιπτε το Πάσχα την ίδια μέρα με τη Eurovision! Το 1985 ξαναεμφανιζόμαστε με μια μπαλάντα από την Τάκη Μπινιάρη, ντυμένο σαν γαμπρό και έχοντας 4 θηλυκές παρουσίες ως φωνητικά στα 50 μέτρα δεξιά του. Οι Ευρωπαίοι βαρέθηκαν τις μπαλάντες μας και μας δίνουν για χάρισμα την 16^η θέση.

(1987) Bang – Stop

Πόντοι: 64                                                       Θέση: 10^η στις 22

    Και ναι. Επιτέλους ένα καθαρό ποπ κομμάτι από την Ελλάδα. Οι Bang, Θάνος Καλλίρης και Βασίλης Δερτυλής, δημιουργούν το Stop και προσπαθούν να κερδίσουν το κοινό. Και οι δύο με μαλλιά λέοντα (συνεχίζει να κάνει θραύση το λουκ αυτό), ο ένας στην ερμηνεία και ο άλλος στα πλήκτρα, παρέα με τρεις θηλυκές παρουσίες στα φωνητικά οι οποίες φοράνε η κάθε μια φορέματα διαφορετικού χρώματος (πράσινο, ροζ και μπλε) για να τις ξεχωρίζουν  φαίνεται. Υ.Γ. Τα κορίτσια φοράνε και γυαλιά ηλίου γιατί ακούσανε στα παρασκήνια ότι τα φώτα της σκηνής προκαλούν βλάβη στο οπτικό νεύρο.  Στοπ στην 10^η θέση.

(1988) Αφροδίτη Φρυδά – Κλόουν

Πόντοι: 10                                                       Θέση: 17^η στις 21

    Ένα τραγούδι που δεν ήταν προορισμένο να πάει καν. Εκείνη τη χρονιά, η επιτροπή του ελληνικού τελικού θεώρησε ότι κανένα τραγούδι δεν άξιζε να πάει στο διαγωνισμό, αλλά επειδή έπρεπε, είπαν να στείλουν κάτι να διασκεδάσουμε τους Ευρωπαίους. Φάνηκε ότι το διασκεδάσανε από την βαθμολογία τους… Κρίμα, όμως, που εκείνη τη χρονιά δε στείλαμε την λαίδη Άντζελα, η οποία ήταν και αυτή υποψήφια για να μας εκπροσωπήσει. Υ.Γ. Εκείνη τη χρονιά κέρδισε η τότε άσημη Σελίν Ντιόν (η φούστα της ήταν λες και φτιάχτηκε από τούλια γάμου μακρινής της ξαδέρφης από τον Καναδά).  

(1989) Μαριάννα Ευστρατίου – Το δικό σου αστέρι

Πόντοι: 56                                                       Θέση: 9^η στις 22

    Το συγκεκριμένο τραγούδι είναι από ένα από τα αγαπημένα των Eurofans στο εξωτερικό. Αν και δε νομίζω οι περισσότεροι στην Ελλάδα να το γνωρίζουν, η αλήθεια είναι πως το τραγούδι έκανε αίσθηση και φαίνεται και από τη θέση που κατέλαβε. Η Μαριάννα ντυμένη στα άσπρα, με βραχιόλια και σκουλαρίκια γίγαντες, τραγουδά για το «Δικό σου αστέρι» και φτάνει έως την 9^η θέση. Ένα απ' τα δικά μου αγαπημένα από αυτά που έχουμε στείλει στο θεσμό.

(1990) Χρήστος Κάλοου & Wave – Χωρίς σκοπό

Πόντοι: 11                                                       Θέση: 19^η στις 22

    Και από την 9^η θέση της προηγούμενης χρονιάς στην 19^η.Τραγούδι πραγματικά της εποχής που δυστυχώς δεν είχε αντίκρισμα. Μάλλον το κόκκινο σακάκι του Χρήστου Κάλοου δεν του έφερε και αρκετό γούρι. Οπότε βρεθήκαμε στη χειρότερη θέση στην έως τότε πορεία μας στη Eurovision (υπάρχει και ακόμα πιο χειρότερη λίγα χρόνια αργότερα). 

(1991) Σοφία Βόσσου – Άνοιξη

Πόντοι: 36                                                       Θέση: 13^η στις 22

    Τι να πει κανείς για το συγκεκριμένο τραγούδι. Ίσως το πιο αδικημένο όλων των χρόνων της Eurovision. Και δε το λέμε μόνο εμείς ως Έλληνες, αλλά και όλοι οι φαν του διαγωνισμού. Η Άνοιξη, γραμμένη από τον Ανδρέα Μικρούτσικο, πήγε ως φαβορί, αλλά δυστυχώς κατέλαβε μόλις την 13^η θέση. Κρίμα, γιατί πραγματικά δεν του άξιζε. Bonus: Πολύ λένε ότι φταίει ο σαξοφωνίστας, ο οποίος δεν είχε κάνει πρόβα στο τραγούδι όπως θα παρακολουθήσετε παρακάτω και πατούσε άλλα ντάλα της Παρασκευή το γάλα νότες.

(1992) Κλεοπάτρα – Όλου του κόσμου η ελπίδα

Πόντοι: 94                                                       Θέση: 5^η στις 23

    Πολύ λίγοι θα ξέρουν επίσης και το τραγούδι της Κλεοπάτρας. Μετά από το 1977 και το «Μάθημα Σολφέζ», η Ελλάδα καταφέρνει το 1992 να μπει πάλι στην πεντάδα με το τραγούδι «Όλου του κόσμου η ελπίδα». Τραγούδι με πολύ νόημα, μιας και εκείνη την περίοδο υπήρχε το θέμα με την αμφισβήτηση της Ελληνικότητας της Μακεδονίας (που ακόμα υπάρχει…). Μάλιστα η ερμηνεύτρια, φορούσε κολιέ πάνω της στο οποίο υπήρχε ο ήλιος της Βεργίνας. 

(1993) Καίτη Γαρμπή – Ελλάδα, χώρα του φωτός

Πόντοι: 64                                                       Θέση: 9^η στις 25

    Το 1993 ήταν που άρχισα να παρακολουθώ και να μαθαίνω πράγματα για το διαγωνισμό. Η Ελλάδα στέλνει μια πολύ γνωστή τραγουδίστρια, την Καιτούλα τη Γαρμπή, με ένα τραγούδι που είναι γεμάτο Ελλάδα. Φαίνεται και από το τίτλο του. Βέβαια οι στίχοι του είναι κάπως μπερδεμένη, αλλά το αποτέλεσμα φάνηκε στην ψηφορορία, που το κατέταξε στην 9^η θέση του διαγωνισμού εκείνης της χρονιάς. Φυσικά, αυτό που έχει μείνει σε όλους μας, Έλληνες και μη, ήταν το φόρεμα της Καίτης, στο οποίο στα πλάγια ήταν ακάλυπτη. Οι γνωστές φήμες ότι δε φορούσε εσώρουχο η τραγουδίστρια διαψεύστηκαν από την ίδια.

    Αυτό ήταν το πρώτο μέρος της ανασκόπησης των ελληνικών συμμετοχών στη Eurovision. Σε λίγες μέρες το δεύτερο και καλύτερο μέρος ;-). Ως τότε απολαύστε τα παραπάνω βίντεο των συμμετοχών από την περίοδο 1974 έως 1993.